Zangeres Oriana Ikomo: ‘We moeten nog trotser durven zijn op onze donkere huidskleur’

Tijdens Black History Month geeft BRUZZ zwarte creatievelingen uit Brussel een stem via de portrettenreeks BHM x BRUZZ. De serie wordt afgesloten door zangeres Oriana Ikomo. “In de Brusselse zwarte gemeenschap kan je altijd op elkaar rekenen.”

Oriana Mangala Ikomo Wanga (27) studeerde jazz aan het conservatorium van Gent en is sinds drie jaar voltijds artiest onder de alias Oriana Ikomo. Vorig jaar was ze een van de negen finalisten van De Nieuwe Lichting en stond ze in de Brusselse finale van Sound Track.

De jonge artieste maakt voornamelijk neo-soul en jazzmuziek, maar laat zich ook door heel wat andere genres beïnvloeden zoals R&B, gospel en zelfs negrospirituals: traditionele volksliederen van religieuze zwarte slaven uit Noord-Amerika.

“Zwarte cultuur in het algemeen is altijd al een grote inspiratiebron geweest”, vertelt Ikomo. “Van de manier waarop ik muziek maak tot de kleren die ik draag. Onder andere D’Angelo, Erykah Badu, Jill Scott en Lauryn Hill zijn nog steeds mijn idolen. Qua kleding vind ik la SAPE een heel interessante modebeweging. Ze is er namelijk in geslaagd om Afrikaanse/Congolese vrijheid en zelfexpressie terug te winnen, na een periode van koloniale onderdrukking.”

'THE HEALING'

Een kleine week geleden bracht Ikomo haar tweede project ‘THE HEALING’ uit. Het is - net zoals haar eerste EP - een spirtuele en persoonlijke journey. “Enerzijds stel ik me heel kwetsbaar op en laat ik iedereen binnenkijken in mijn persoonlijke leven”, legt ze uit. “Anderzijds durf ik ook maatschappelijke standpunten in te nemen. Niettegenstaande het zo persoonlijk is, denk ik dat veel mensen zichzelf kunnen herkennen in wat ik wil vertellen. Dat is supermooi en ook een van de redenen waarom ik muziek maak.”

“KINDNESS bijvoorbeeld is een soort mantra voor de zwarte community”, vertelt de jonge Brusselse. “Ik heb het nummer geschreven met het idee dat we als zwarte gemeenschap liever moeten zijn voor elkaar en voor de generaties voor en na ons. IMMA PLEASER is dan weer een introspectie of zelfreflectie over mezelf en mijn karaktereigenschappen. In het nummer geef ik toe dat ik een enorme people pleaser ben en zoek ik manieren om daarmee om te gaan.”

BHM als reminder

De Brusselse soulzangeres is veel bezig met representatie van zwarte mensen, zeker in haar eigen werk. “In mijn videoclips bijvoorbeeld probeer ik de representatie te tonen die ik als zwart jong meisje in België nodig had, maar gemist heb. Daarom zullen mensen van kleur altijd centraal staan in mijn werk, los van hun leeftijd, achtergrond of seksualiteit.”

Om diezelfde reden staat Ikomo ook volledig achter iets zoals Black History Month. “Voor zwarte mensen is het een periode waarin we extra trots kunnen zijn op onze cultuur en onze afkomst. Voor anderen is het een moment van besef dat de zwarte cultuur in alle mogelijke domeinen en sectoren een enorme invloed heeft gehad: in muziek, kleding, zelfs onze keuken. Anno 2024 kunnen we er niet meer omheen dat er heel wat andere culturen gekenmerkt zijn door de zwarte cultuur. Daarom is een maand als Black History Month wel echt nodig. Mensen kunnen niet langer genieten (en profiteren) van onze cultuur, zonder de zwarte mensen achter die cultuur te accepteren en te respecteren.”

Colorisme

“Zeker omdat onze cultuur prachtig is”, aldus de Brusselse artieste. “Ik hou van ons familiaal en zorgend karakter, ik hou van de diversiteit in onze gemeenschap en ik hou van de vreugde waarmee wij door het leven gaan. In de Brusselse zwarte gemeenschap kan je altijd op elkaar rekenen.”

“Los van al die aspecten is er ook een grote blinde vlek waar vandaag de dag te weinig aandacht aan gegeven wordt”, aldus Ikomo. “En dat is colorisme. Niet alleen in de zwarte gemeenschap zelf, maar ook in andere gemeenschappen van mensen van kleur is er nog steeds te veel discriminatie op basis van huidskleur.”

Als persoon van kleur, zo stelt Ikomo vast, heb je meer privileges in onze samenleving wanneer je huidskleur lichter is en gezichts- of lichaamskenmerken eurocentrischer zijn. "Oudere, Afrikaanse vrouwen blijven bijvoorbeeld bleach producten gebruiken om hun huid lichter te maken, wetende dat die producten ontzettend slecht zijn. In verschillende Aziatische culturen is een donkere huidskleur een teken van armoede.”

Volgens Ikomo moeten we dringend af van het projecteren van stereotypen en vooroordelen op anderen uitsluitend op basis van huidskleur. "Gelukkig is colorisme iets dat er in onze generatie langzaam uit gaat. We moeten nog trotser durven zijn op onze donkere huidskleur, ons kroeshaar en onze lichaamskenmerken. Alleen zo kunnen we onze cultuur volledig omarmen.”