Teun Voeten: 'Abou Jahjah spreekt met dubbele tong'

Journalist Teun Voeten is niet te spreken over het uitstel van een debat over Brussel in De Markten. Hij spreekt van een persoonlijke hetze van Dyab Abou Jahjah, een andere genodigde, tegen zijn persoon. "Beierse bierkelderpraktijken van Abou Jahjah."

Twee weken geleden kreeg ik een uitnodiging van gemeenschapscentrum De Markten om deel te nemen aan een debat met als titel: “Brussel, Ma Belle, Wat nu?”. De andere genodigden waren Anne Brumagne (voormalig chef Brussel Deze Week), journaliste Veerle De Vos, Tom Flachet (Brussels Boxing Academy) en activist Dyab Abou Jahjah. Ik stemde in.

Helaas. Binnen een dag was de sfeer al verziekt door een Facebookbericht van Abou Jahjah: “Noteer alvast dit debat in je agenda, beste vrienden. Ik wist niet dat notoire Islamofoob en Brusselhater Teun Voeten deelneemt. Ze waren niet transparant en ik vrees dat een sereen debat hiermee moeilijk wordt. Maar goed, geen probleem, ontmaskeren van dit soort haatdragende figuren is een deel van de missie om Brussel te redden.”

Eerst even een kleine inhoudelijk analyse. De Markten had vooraf aan alle deelnemers duidelijk gemaakt wie de andere deelnemers waren. ‘Gebrek aan transparantie’ is dus een leugen. Iemand die ‘notoir’ is willen ontmaskeren, is dan ook nog een contradictio in terminis. Erger, door mij een ‘notoir islamofoob’ te noemen compromitteert Abou Jahjah bewust mijn veiligheid. Ik sta nu al op de lijst van ‘islamofoben’. Wat Islamofobie überhaupt betekent had ik graag uit de mond van de man vernomen. Fobie is een psychologische afwijking, een irrationele angst. Is rationele kritiek op bepaalde totalitaire aspecten van een religie opeens een ziekte die thuishoort in de DSM, het handboek van de psychiatrie?

De aantijging ‘Brusselhater’ is te absurd om serieus te nemen. ‘Een sereen debat’: Hier spreekt een Farizeeër. De oproep aan zijn volgelingen om in groten getale op te komen dagen om hun leider te ondersteunen en bejubelen zijn Beierse Bierkeldertaktieken. ‘De missie om Brussel te redden’ duidt op grootheidswaanzin.

In een controversieel interview in Brussel Deze Week van maart 2015 noemde ik de Marokkaanse gemeenschap in Laag-Molenbeek een ’gesloten bekrompen gemeenschap’ die een ‘etnische religieuze enclave’ vormde. Duidelijke taal, die me niet door iedereen in dank werd afgenomen. Maar ik had in dat interview een veelzijdig betoog. Ik sprak ook over het theologische onderscheid tussen ‘Geloven’ en Weten’, over een doorgedraaid neoliberaal systeem dat een klasse van uitgestotenen schept, over Amerikaans imperialisme en Islamimperialisme, over Abu Ghraib, over de ‘Sklavenmoral’ en spirituele eenzaamheid van de moderne seculiere mens, over mijn katholieke geloof, over een nieuw soort oorlog zonder definitieve overwinning, over verschillende motivaties van de eerste versus meest recente lichting Syriëstrijders. Ik sprak over de gerechtvaardige angst onder burgers voor aanslagen.

Abou Jahjah reageerde toen als volgt: ‘Wat een eenzijdig en haatdragend verhaal’. Toen Luckas Vander Taelen zijn boek De Grote Verwarring op de VRT presenteerde, sprak Jahjah: ‘De man heeft het IQ van een eendagsvlieg.’

Ik kan doorgaan, maar kijk even op het Facebookwandje van de man en oordeel zelf over het niveau.

Abou Jahjah spreekt, zoals de Indianen ooit de Bleekgezichten verweten, met een dubbele tong. In zijn columns in de krant De Standaard presenteert hij zich als een genuanceerd mens en bruggenbouwer, maar op sociale media manifesteert zich een hele ander mens: simplistisch, leugenachtig, tendentieus, kwetsend, polariserend en opruiend, maar bovenal manipulerend. Hij lokt de aanval uit en wentelt zich dan in de slachtofferpositie. Reageert iemand even bot als hij, dan zegt hij fijntjes dat hij zich niet tot zo’n niveau verlaagt. Graag demoniseert hij politieke tegenstanders. Zijn favoriete tactiek is de tegenstander kalt te stellen door hem te beschuldigen van racisme.

Net als de landmijn en de bermbom is de beschuldiging van racisme het wapen van de lafaard die in een politiek discours in het nauw gedreven wordt en wiens munitie opraakt. De onterechte beschuldiging van racisme als politiek correcte pepperspray is even primitief en doortrapt als iemand beschuldigen van hekserij. Falsifiëren is logischerwijs onmogelijk. Het is bizar dat Abou Jahjah bij veel Vlaamse intellectuelen goedkeuring kan wegdragen. Wellicht kijken die zachtaardige gamma-mannetjes met hun moeilijke brillen op tegen de bravoure van de brallende brulaap?

Enfin, op de Facebookpagina van De Markten sloeg de stemming snel om toen een Abou Jahjah-volgelinge mij meldde: ‘ik kan niet wachten tot Dyab Abou Jahjah korte metten met je maakt en zit nu al te watertanden.’ Het werd de organisatie duidelijk dat Abou Jahjah een debat over Brussel aan het ombuigen was tot een persoonlijke afrekening.

De druppel was een intimiderend bericht van Abou Jahjah zelf: ‘Ik hoop dat de Markten een goede moderator heeft. Het kan er wel eens hard aan toe gaan.’ Een verholen dreigement. De Markten zei het debat dan maar af uit vrees voor escalatie.
Het is uitermate triest dat wat een intelligent debat had kunnen worden, kapot gesaboteerd is door een narcistische opstoker die geen enkele interesse heeft in reflectie. We hebben behoefte aan een hard, eerlijk, maar vooral genuanceerd debat. Akkoord. Maar dat wordt niet via ranzige statements op sociale media gevoerd. Echte bruggenbouwers zijn mensen als politica Yamila Idrissi (SP.A), die Islamhervormer Rachid Benzine naar België haalt. Of onderzoeker Montasser AlDe’emeh, die Moslims op hun eigen verantwoordelijkheid wijst.

Mensen als Abou Jahjah bouwen geen bruggen, maar bouwen vijanden. Ze vervuilen het discours en zijn mede schuldig aan de voortdurende escalatie van maatschappelijke spanningen die, als er niet snel wordt ingegrepen, binnen onafzienbare tijd tot een bloedig low-intensityconflict in de binnensteden van Europa zal leiden.