Orde van de Bloempanch is niet meer

Brussel is een folkloristische vereniging armer. De Orde van de Bloempanch heeft er eind vorig jaar het bijltje bij neergelegd bij gebrek aan opvolging in de leiding. Ook de voorzitter van de orde van Manneken Pis maakt zich zorgen over de toekomst van de Brusselse folklore.

Zeventien jaar lang heeft de Orde van de Bloempanch het beste van zichzelf gegeven om de traditionele Brusselse cultuur en gastronomie te promoten. Maar eind 2013 hebben de overgebleven bestuursleden er de brui aan gegeven wegens geen opvolging van de wacht.

Voor wie uit de lucht valt bij de term: een bloempanch is een Brussels woord voor bloedpens: een dikke zwarte pens uit runderdarmen met witte stukjes erin afkomstig van een varkenskop: stukjes kraakbeen, oor en snuit. Enkele specerijen, zoals kaneel, nootmuskaat en andere kruiden geven het geheel meer smaak.

Miss Bloempanch
Bob De Backer (79) en een paar kompanen richtten de Orde van de Bloempanch op eind 1996. Op het menu stonden onder meer folkloristische bijeenkomsten, Bruegelavonden, de organisatie van Miss Bloempanch van 2004 tot 2008, de jaarlijkse deelname aan de Meyboom en de uitgave van het blad de Gazetin.

Op het hoogtepunt van haar succes, in 2007, telde de Orde 700 leden. “Vorig jaar was ons ledenaantal gedaald tot 300”, zegt voorzitter-oprichter Bob De Backer aan brusselnieuws.be. “Daardoor werd het moeilijk om uit de kosten te raken. Alleen al de uitgave van ons driemaandelijks blad kostte 1.000 euro”.

“Andere factor is dat er van de aanvankelijke tien bestuursleden maar drie meer overbleven. Dat was te weinig om de zaak draaiende te houden.”

Met het verhaal van de Orde is het zoals met dat van het kip en het ei: een vicieuze cirkel van minder activiteiten - het laatste kapittel dateert van 2011 - en dus ook minder leden…

Jaarlijks was er ook een optocht door de Marollen – lees: langs de cafés in de Marollen –tot aan Manneken Pis, waar de fanfare van de Meyboom een deuntje speelde ter meerdere eer en glorie van de bloempanch.

In Brussel is er zelfs een Bloempanchgang. Dat is de officieuze benaming voor de Abrikozenboomstraat. Volgens de overlevering leefde er ooit bovenaan de hellende straat een slagerskoppel. Die kreeg ruzie, waarbij de vrouw de bloempanch naar het hoofd van haar man slingerde. Maar die bukte zich net op tijd, waardoor de bloempanch door de straat vloog.

Teken aan de wand
Het verdwijnen van de Orde is een teken aan de wand dat de Brusselse folklore aan bloedarmoede lijdt. “Er gaan nog verenigingen volgen”, zegt De Backer. “De jongeren laten het afweten."

Dat zegt ook Edmond Vandenhaute (80), voorzitter van de Orde van Manneken Pis en voormalig lid van de Bloempanch. “Manneken Pis is bekend, en dus staan er bij ons wel bestuursleden klaar om de fakkel over te nemen, maar jong zijn die niet. Er is geen of weinig belangstelling bij jongeren om de Brusselse folklore voort te zetten”.