Canadese choreografe Ula Sickle vindt inspiratie bij Louise Bourgeois

Extreme tension is de titel van een reeks levensgrote tekeningen van de befaamde en fascinerende kunstenares Louise Bourgeois. Voor de Canadese choreografe Ula Sickle vormt die reeks nu de inspiratie van een bijna onbehaaglijk intieme danssolo rond het menselijk lichaam. Met dank aan danseres Marie De Corte.

"Ik zag de tekeningenreeks voor het eerst in 2009 in Centre Pompidou, en was overdonderd," vertelt Sickle. "Aanvankelijk door de afmetingen. Het zijn maar elf tekeningen maar ze vullen een ganse ruimte en zijn zo groot dat je er een heel directe relatie mee hebt. Je merkt ook pas later dat de tekeningen - op zich 'simpele beschrijvingen' in woord en beeld van Bourgeois' lichaamsdelen - samen een groter 'verhaal' oproepen. Door de intimiteit die ervan uitgaat, voelde ik me soms ongemakkelijk. Het grijpt echt naar de keel. Die dualiteit, verleiding aan de ene kant en een zekere afkeer aan de andere kant, ligt zeker mee aan de basis van deze performance."

Louise Bourgeois was al 96 toen ze de tekeningen maakte, ze stierf twee jaar later. En je vroeg Marie De Corte, zelf 57 jaar, als danseres. Is het ouder wordende lichaam ook een onderwerp van deze solo?
Ula Sickle: Niet rechtstreeks. Natuurlijk zie je een ouder lichaam als Marie danst, maar ik hoop dat je daar na verloop van tijd naast kijkt. Net zo goed komt dat na een tijdje weer bovendrijven. Het is er, maar het is niet de essentie.
Marie De Corte: Qua leeftijd zit ik tussen Ula en Louise Bourgeois in. Ik denk dat een oudere danseres dit werk van Bourgeois beter kan vertalen. Ik ben natuurlijk geconfronteerd met een zekere vorm van 'aftakeling', met fysieke pijn soms én beperkingen. En toch is dat niet het belangrijkste. De echte verandering zit voor mij veeleer binnenin: hoe ouder je wordt, hoe minder je jezelf nog kan of wil voor de gek houden. Het wordt meer een kwestie van 'zijn' op scène dan van 'tonen'. Wat niet wil zeggen dat mij dat altijd lukt, zeker niet met een publiek erbij. (Lacht) Maar je merkt dat bevrijdende ook bij Bourgeois' werk: het rechttoe rechtaan karakter, heel eerlijk ten opzichte van zichzelf. Ze wil zich niet meer per se bewijzen, zoals je nog vaak doet als je jonger bent.
Sickle: Ik had een oudere performer nodig om me te helpen om met dit materiaal aan de slag te gaan. Je relatie tot je lichaam kent andere nuances en dimensies wanneer je veroudert. Tegelijk vind ik ook dat Marie iets 'leeftijdloos' heeft op scène, ze straalt veel kracht en levendigheid uit.
De Corte: (Verwonderd) Ik hoop het. Dat vitale, en dat eeuwig koppige, dat heb ik wel gemeen met Bourgeois, denk ik.

De soundscape is een ander cruciaal element van de voorstelling...
Sickle: Ja, ik werk al enkele jaren met Yann Leguay, een muzikant en geluidskunstenaar. Ook voor deze performance maakt hij de klankband live: hij versterkt de lichaamsgeluiden van Marie - de hartslag, het vouwen van de huid... - en produceert soms ook enkelvoudige noten, die kunnen verwijzen naar de chakra's van het lichaam. Dat heeft een dubbel effect: door het geluid kom je dichter op en onder de huid van Marie te zitten. Maar tegelijk zal de klank soms bevreemdend werken. Dat voelde ik ook toen ik Bourgeois' tekeningen zag: nabijheid én afstand tegelijk.
De Corte: Door mijn eigen bewegingen verklankt te horen, voel ik me als performer soms eerder muzikant. Dat levert een andere concentratie op dan wanneer je vooral op het visuele bent gericht. Het geeft een ander soort communicatie, meer verinnerlijkt. Ook dat helpt me om dicht bij mezelf te blijven, om in het moment te zijn.

Extreme Tension
wanneer: 26 > 28 september 2012 om 20.30 uur
tickets: €10/12 (aantal plaatsen beperkt tot 80 per voorstelling)
-------------