Taekwondo - Geen Olympische Spelen voor Mourad Laachraoui

België staat op de internationale taekwondokaart en heeft dat onder meer te danken aan drie Brusselaars. Jaouad Achab werd dit jaar wereldkampioen, Mohamed Si Ketbi Europees kampioen bij de -21, en dan moeten we het nog over Mourad Laachraoui (20) hebben. Hij is dit jaar echt doorgebroken dankzij de ene knalprestatie na de andere. Maar de Olympische Spelen, daar moet hij niet op hopen.

“Jaouad Achab heeft een belangrijke rol gespeeld in onze evolutie,” verklaart Laachraoui. “Ik heb jarenlang aan taekwondo gedaan op laag niveau, maar toen ik hoorde dat Achab les gaf bij het Brussels Taekwondo Team, ben ik naar hen overgestapt. Hij was net uit Marokko overgekomen en was toen al een topper. Achab is een voorbeeld voor Mohamed Si Ketbi en mij, hij heeft onze carrières een flinke boost gegeven.”

Dat de Brusselaar aan taekwondo doet, is eigenlijk eerder toevallig. Nadat zijn karateclub failliet was verklaard, stuurde zijn vader hem naar de vechtsportclub van een kennis. Daar bleek niet aan karate te worden gedaan, maar wel aan taekwondo. “Ik herinner me dat ik aan die eerste training ben begonnen met het idee karate te doen (lacht). De sporten komen een beetje overeen, maar taekwondo is dynamischer en competitiever.”

“Tot mijn zestiende heb ik taekwondo op een lager niveau gedaan. Uiteraard steeds met de ambitie om te winnen, maar toch. Mijn overgang naar het meer competitief ingestelde Brussels Taekwondo Team was een belangrijke stap. Ik trok erheen om vooruitgang te boeken en ik heb dat gedaan. Dankzij de drie trainingen die onze vaste coach wekelijks gaf en de twee extra trainingen die we van Jaouad kregen.”

Achab trainde Laachraoui uiteindelijk iets meer dan een jaar, alvorens door de Vlaamse Taekwondobond ingelijfd te worden. Genoeg om Laachraoui te laten groeien en honger te geven naar de top. Zijn doorbraak kwam er in 2013, toen hij brons pakte tijdens de Open van Nederland. “Er zijn criteria om steun te krijgen van de federatie, onder meer het behalen van goede resultaten op een bepaald niveau. Om in het buitenland aan internationale competities te kunnen deelnemen, moet je dus eerst alleen gaan en goed presteren.”

Pijl uit een boog
“Ik wist dat ik mits een goede prestatie in Nederland in aanmerking zou komen voor steun. Net als Mohamed Si Ketbi trouwens. We hebben goede prestaties neergezet en kunnen sindsdien rekenen op steun van de Franstalige Taekwondobond.”

Laachraoui bevestigde daarna met een nieuwe derde plaats, deze keer op de Belgian Open. Zijn eerste kennismaking met een wereldkampioenschap was dan weer minder, want hij ging er al na één ronde uit. En toen kwam eind vorig jaar die vervelende handblessure.

“Daardoor ben ik iets meer dan drie maanden buitenspel geweest. Ik heb van die periode gebruik gemaakt om me grondig voor te bereiden en ook aan andere zaken te werken. Aan mijn lichaam, techniek, enzovoort.”

“Ik weet niet hoe het komt, maar de federatie heeft ons sinds begin dit jaar naar heel wat competities gestuurd. En daar heb ik goed gebruik van gemaakt. Ik begon het seizoen met geen enkel punt op de internationale rangschikking en eindig met 110 punten, waardoor ik in mijn -54kg categorie zevende sta. Op de Olympische rangschikking sta ik eenentwintigste.”

Laachraoui schoot in het begin van dit seizoen als een pijl uit een boog en won onder meer drie gouden medailles op grote tornooien. Hij dankt dat naar eigen zeggen niet aan één specifieke specialiteit, hij is op alle vlakken goed. Wat betekent dat hij ook in alles nog flink wat vooruitgang kan boeken. De snelle opeenvolging van competities is daarvoor uiteraard een uitstekend middel.

“In januari begonnen we met een competitie in de Verenigde Staten, een week erna trokken we naar Bosnië en nog geen week nadat we terug thuis waren, zijn we voor zowat een maand vertrokken. Dat was steeds met Mohamed Si Ketbi. Uiteraard is het super om te reizen en alleen te moeten focussen op je sport.”

“Ik studeer ook nog: elektromechanica aan hogeschool Ephec in Schaarbeek. Ik heb een topsportstatuut, maar ben niet ingegaan op het voorstel om mijn jaar te spreiden. Vorig jaar ben ik geslaagd zonder te spreiden, dus probeer ik het nu opnieuw. Toen ik klein was, deed ik mijn huiswerk toen ik terugkwam van training, laat ’s avonds. Dat is een gewoonte geworden.”

Het wereldkampioenschap van dit jaar in Rusland draaide uit op een ontgoocheling. Met een vijfde plaats deed Laachraoui het nochtans niet slecht, maar hij had het gevoel dat hij de Rus aankon die hem uiteindelijk heeft uitgeschakeld. Hij vertaalde die teleurstelling naar extra motivatie om nog harder te trainen en nam zijn revanche op de Universiades, waar hij zilver pakte.

“Mijn seizoen is bijna gedaan, op een paar kleine competities na. Nu begint de voorbereiding op volgend seizoen, waarin ik mijn uitstekend 2015 wil bevestigen. Het hoofddoel wordt het Europees kampioenschap in mei. Of ik voor een medaille ga? Ik ga voor goud, niets minder.”

Werk en gezin
2016 staat in de sportwereld aangestipt als het jaar van de Olympische Spelen in Rio. Een afspraak die de Brusselaar zal moeten missen. Hij is onlangs wel opgenomen in het Be Gold project, dat jonge talenten detecteert en begeleidt richting de Olympische Spelen. Maar dat zal dan eerder voor Tokio 2020 zijn.

“Rio was een doel voor mij, maar ik leg mij erbij neer dat Mohamed Si Ketbi momenteel beter is dan mij. We mogen maar twee taekwondoka’s afvaardigen en Jaouad Achab is zo goed als zeker van zijn plaats. Uiteraard ben ik daardoor ontgoocheld, maar ik ben blij voor Mohamed. Hij is een concurrent, ja, maar toch vooral een vriend.”

“Momenteel is taekwondo zeer belangrijk in mijn leven, ik train elke dag behalve zondag en soms wel twee keer per dag. Maar de ambitie om er mijn werk van te maken heb ik niet. Tokio wordt wellicht een doel, ja. Maar in het leven heb je meer dan sport. Tegen dan zal ik ook aan werk en een gezin moeten beginnen te denken.”

----------------------

SPELEN MET GEWICHT

Mourad Laachraoui en Mohamed Si Ketbi vechten in principe in dezelfde gewichtsklasse, toch komen ze zo goed als nooit tegen elkaar uit op competitie. Ze schipperen tussen gewichtsklassen om zoveel mogelijk punten te verzamelen voor de internationale rangschikking. "Ik heb tot augustus in de -54kg klasse gekampt, maar omdat ik het maximaal aantal punten voor één jaar had behaald, ben ik overgestapt naar -58kg. We moeten regelmatig op regime om het juiste gewicht te halen. Dat is soms zeer moeilijk. In de winter vooral, als je lichaam meer krachten nodig heeft. Ondertussen is het een gewoonte."