Jan Decorte maakt voorstelling met Black Box Revelation

Met Jan Decorte, Sigrid Vinks en de jongens van Black Box Revelation vindt een divers stelletje punkers elkaar. Maar dan wel in de theaterzaal, waar de muziek weerwerk biedt tegen de autobiografische openbaringen van Decorte.

Jan & Sigrid vs. Jan & Dries.
Jan Decorte is ondertussen 67 en maakt al meer dan 35 jaar theaterstukken met zijn eega Sigrid Vinks. Gedurende al die tijd kreeg de eigenwijze, eerst blonde en daarna grijze theatermaker zowel prijzen als depressies, zowel liefde als kritiek. Zijn leven en werk zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden, dus is met pensioen gaan onmogelijk. Ook al zou hij daar wél de structurele subsidies voor krijgen die hij inmiddels voor zijn theaterwerk niet meer krijgt.

Jan Decorte en Sigrid Vinks werkten de jongste twee decennia meestal samen met andere kunstenaars, en dat zijn nu voor de eerste keer de twee jongens uit Dilbeek van Black Box Revelation. Dries Van Dijck en Jan Paternoster – die inmiddels in Brussel woont en helemaal niet vies is om zich in exotische werelden te begeven, zie ook zijn samenwerkingen met Roméo Elvis en Zwangere Guy – zijn sinds hun prille tienerjaren het Brabantse antwoord op The Black Keys.

Hun luide triomf begon in 2006 met het Kampioenschap van Brussel en een tweede plaats op Humo’s Rock Rally. Sindsdien heeft de formule van de vocaal uithalende frontman/zanger-gitarist en de onverdroten meppende drummer nauwelijks aan power ingeboet. Op dit eigenste moment is Black Box Revelation bezig aan de opnames van een vijfde plaat – de opvolger van Highway cruiser – maar wij kijken toch ook uit naar hun theaterdebuut dit najaar.

Waarom er iets te gebeuren staat?
Het oeuvre van Decorte, dat in oktober bij de première van Stand down ook gedocumenteerd en becommentarieerd wordt in een boek, heeft enkele vaste kenmerken: een rituele aanpak tijdens de repetities, een eigen taal en stijl, een voorliefde voor klassieke auteurs, samenwerkingen met bevriende dansers of theatercollega’s, gestileerde decors van Johan Daenen en kostuums van Sophie D’Hoore.

Maar in die vastberaden continuïteit zitten ook breuken, cesuren waarbij omslag gemaakt werd van zwarte komedie naar zwarte tragedie, van punk tot slapstick, van teksttheater tot dans, en weer terug. Met Stand down – dat zoveel betekent als een time-out of een stap opzij – slaat Decorte weer een nieuwe weg in.

Ga dus kijken want…
Decorte gaat voor het eerst in zee met een rockgroep. Het begon volgens Decorte met een ontmoeting tussen Jan en Jan in café Daringman, waar Decorte en Vinks dagelijks passeren.

“Die Jan Paternoster leek me een sympathieke gast, dus ik ben hem gaan vragen of ze wilden meedoen. Hij heeft direct ja gezegd en is dan met Dries naar Ne swarte komen kijken. Dat vonden ze zo goed dat ze het zeker wilden doen. Dus alles is zeer vleiend en vlot verlopen. Black Box schrijft muziek speciaal voor de voorstelling, maar durft ook een woordje mee te praten.”

Spits ook de oren omdat…
Decorte in Stand down voluit voortbouwt op de autobiografische intermezzi die al in zijn vorige stuk, de Othello-bewerking Ne swarte, zaten. Dit stuk kondigt zich aan als een volledig autobiografische voorstelling – een stand-up op z’n Decortes. “Het is de eerste keer dat ik geen tekst lever voor een stuk. Waarschijnlijk is dat schokkend, maar het is een kwestie van dwang en onvermogen om daaraan te weerstaan. Ik lever mij daar machteloos aan over.”

Van alles wat Decorte gaat vertellen heeft hij dus geen letter op papier gezet. Maar het komt er wel vlot uit, want hij hoeft over de anekdotes uit zijn persoonlijke leven niet lang na te denken. “Het is allemaal improvisatie. We hebben een aantal thema’s en titels op kartons geschreven, waarmee Sigrid en de mannen van BBR mij mee mogen vragen een verhaaltje te vertellen.” Tijdens Ne swarte waren die vertellingen alvast beklijvend, onthullend en sfeervol.

De bedoeling is dat ze ook kunstig en verwarrend worden. Sommige verhalen zijn op een intimiderende manier intiem. Ze gaan zeker niet over theater (“dat interesseert me geen hol”), maar over zijn leven (zelfs zijn seksleven), dat van Sigrid en van een boel andere mensen die hij bij de (voor)naam noemt, “dus het is ook nog eens indiscreet.” Verder weigert Decorte de keuze te maken tussen eerlijk zijn en liegen. “Ik vertel het zoals het bij me opkomt.”

> Jan Decorte/Bloet & Black Box Revelation: Stand Down. 13/10 & 14/10, 20.30, Kaaitheater, Brussel