'Waar mijn fiets stond, hing enkel nog mijn helm'

Ongeloof, zelftwijfel, ontzetting. Ik was net vertrokken op de receptie van het Brussels parlement en staarde naar de lege plek op het trottoir. Waar mijn fiets stond, hing enkel nog mijn helm aan een paal, netjes vastgemaakt met mijn slot. Weg was hij, de semi-koersfiets die ik al vaak op de foto had gesmokkeld. Weg, de tweewieler die me regelmatig complimenten opleverde. Een onverlaat had zelfs al politieke sluikreclame in mijn helm gestopt. Op enkele minuten tijd ging ik verschillende fases van rouw door: “Dit moet gezichtsbedrog zijn”, “Waar is die eikel?”, “Zie jezelf staan: schrijft over fietsdiefstallen, maar kan zijn eigen fiets niet vastmaken…” Tot ik aandachtiger naar het kaartje keek. Daar stond iets op gekribbeld. “Vélo à l'accueil du parlement” las ik naast de foto van een politicus met bretellen. Daar bleek geen woord van gelogen. Bij deze: dank u, Fouad!

Kris Hendrickx