'Kneyp in mein hant'

Helemaal terecht wordt er geklaagd dat niet alle spoeddiensten van de Brusselse ziekenhuizen tweetalig zijn. In zo'n moeilijke situatie is het hemeltergend dat je je taal niet kan spreken. Tot je zelf iemand op een intensivecaredienst moet bezoeken, in een vrijwel louter Franstalig ziekenhuis, en je de gemotiveerde, vriendelijke, gedreven en bekommerde verpleegkundigen bezig ziet. Mensen die jouw naaste omringen met de allerbeste zorg. Op een bord naast het bed staan enkele zinnen fonetisch uitgeschreven: Plooi je benen =plooi ye béénen Knijp in mijn hand = kneyp in meīn hant Doe je ogen open = dou ye oghene oopen Het is bang afwachten. Geen nieuws is in dit geval niet het equivalent van goed nieuws. Je ziet dezelfde verpleegkundigen terug, ze herkennen je. Tot een van hen zegt: “Ey kneyp.” Hij heeft in haar hand geknepen. Het gevaar is geweken. Ik kan haar wel doodknijpen van geluk. En uit dankbaarheid.

Karen De Becker