De Nieuwe Lichting-finaliste Salvia vluchtte van Oekraïne naar Brussel

Twee maanden nadat de oorlog in Oekraïne uitbrak, vluchtte Nicole Selivan, alias Salvia, naar Brussel. Vrijdag weet ze of ze een van de laureaten wordt van De Nieuwe Lichting, het talentenconcours van Studio Brussel.

Wandelend langs de leegstaande sociale woonblokken aan de Papenvest zegt Nicole Selivan (23) dat het desolate, winterse straatbeeld haar wat doet denken aan Ukrainka, haar thuisstad op een uur sporen van het centrum van Kiev. De rauwe, modernistische architectuur van beton, met muren vol graffiti en kapotte ramen, vervult haar met warme nostalgie. Op vraag van de fotograaf trekt ze zelfs even haar mantel uit. Wat zijn temperaturen van rond het vriespunt vergeleken met de -15° Celsius die ze elke winter in Oekraïne doorstond? Haar artiestennaam Salvia – Latijn voor salie – koos ze omdat er ook een salvia funerea, begrafenissalie, bestaat.

Recent raakte ze in de problemen met haar socialemedia-accounts, omdat haar pseudoniem volgens de algoritmes ook naar drugsverkoop kan verwijzen. Maar Selivan koketteert niet zomaar wat met de dood. Schouderophalend vertelt ze dat de naam waarmee ze nu ook voet aan de grond begint te krijgen in de Belgische muziekscene een knipoog was naar de begrafenisonderneming die haar ouders vroeger runden. Die laat nog steeds haar sporen na in haar muziek – die schatplichtig is aan donkere Slavische postpunk – en haar attitude – waarmee ze zonder de dood te verachten door het leven schrijdt. Inclusief vestimentaire keuzes. “Alleen als al mijn zwarte kleren in de was zijn, draag ik een andere kleur.” Op haar Instagram-account staat in gothic lettertype: “The dirtiest place on the planet is the human soul.” “Zelfs mijn ouders vragen me soms waarom ik zo donker ben,” lacht ze.

“Maar wat wil je? Sinds mijn kindertijd zag ik al die kisten en rouwkransen passeren. De esthetiek verbonden aan het levenseinde sprak me altijd al aan. Ik ben opgegroeid met het besef dat doodgaan normaal is. Maar ik verafschuw het idee dat het in een oorlog veel te vroeg moet gebeuren.”

Toen Rusland in februari 2022 Oekraïne binnenviel, had dat ook verregaande gevolgen voor haar prille muziekcarrière. “Ik had net een label gevonden dat me wou steunen, en stond in mijn thuisstad met een song op doorbreken. Door de oorlog stuikte dat allemaal in elkaar.”

Trauma en droom

Selivan bleef nog twee maanden in Oekraïne voor ze naar België kwam, waar haar vader al drie jaar aan de slag was als elektricien. Haar moeder bleef achter. “Maar de oorlog deprimeerde me. Ik ging elke avond met schrik slapen, en overdag zat ik vaak te huilen in de badkamer – statistisch gezien de veiligste plek in huis, leer je in een oorlog. Ik herinner me nog levendig hoe de Russen Trypilska ТЕС, een belangrijke krachtcentrale aan de Dnjepr, probeerden te bombarderen. Van het bombardement op de luchthaven in Boryspil ben ik letterlijk wakker geschrokken. Ik was gechoqueerd. Ook een plek waar ik eerder een videoclip had gefilmd werd onder vuur genomen. Heel angstaanjagend.”

Ondanks het oorlogstrauma bleef Selivan haar muziekdroom koesteren. Die had vorm gekregen op haar 15e, toen ze gitaar begon te spelen en haar liedjes opnam met haar smartphone. “Het eerste waar ik aan dacht toen de regering de bevolking opriep om altijd een vluchtkoffer te hebben klaarstaan, was mijn gitaar!”

Intussen woont ze in Sint-Gillis en volgt ze drie keer per week integratiecursussen. Frans vindt ze moeilijk, maar ze kan er zich intussen in behelpen. “Nederlands lijkt me makkelijker, maar die lessen beginnen binnenkort pas. Mijn eerste maanden hier waren erg zwaar, ook omdat ik amper Engels sprak, haast niemand kende, en geen euro op zak had – in Oekraïne ging ik gewoon naar de winkel, hier was ik plots afhankelijk van bijstand en vrijwilligers. Daarvoor zal ik jullie altijd dankbaar blijven. Via mijn videograaf, die ik op café in Jette heb leren kennen, heb ik nieuwe vrienden gemaakt en een team muzikanten rond me verzameld.” Haar livegitarist Tom Stokx, van The Haunted Youth, dropte haar demo bij het Mayway Records-label, en zo belandde haar carrière in een stroomversnelling. Met haar finaleplaats in De Nieuwe Lichting als voorlopig hoogtepunt.

Donker en weird

Vanochtend heeft Selivan haar hypnotiserende debuutsingle ‘Time’ voor het eerst op de radio gehoord. Op het door Studio Brussel geselecteerde nummer, dat je gedachten doet afglijden naar synthgeluiden uit de eighties, speelde ze alle instrumenten zelf in, nog steeds onder supervisie van mixer Nikita Nezhyvov. “We houden contact via Discord. Mannen mogen Oekraïne niet uit. Mijn stijl is hier wel geëvolueerd: vroeger schreef ik elektronischer, nu werk ik meer met instrumenten, al heb ik ‘Time’ op een computer gecomponeerd. Mijn muziek zal altijd donker en wat weird blijven.”

Op andere demotracks combineert ze haar invloeden met een strakke Oekraïense post-Sovjetstijl en zingt ze onder meer over toxische relaties. “Als ik provoceer, is het om een punt te maken, maar muziek is voor mij vooral een manier om mijn gevoelens te uiten.” Een mogelijke opvolger van ‘Time’ is lichtvoetiger, maar even meeslepend. “Vroeger kende ik op relationeel vlak veel problemen. Ik dacht dat het aan mijn karakter lag, tot ik mijn huidige vriend Vitaly ontmoette. In onze relatie is er geen strijd. Daar gaat ‘You and me’ over.”

Ze heeft het opgegeven om constant het nieuws over de oorlog te volgen, zegt ze. Wel kijkt ze vol verwachting uit naar de komst van haar moeder, die binnenkort op bezoek komt, en meer pril muzikaal succes, “want nu ik mijn draai hier gevonden heb, wil ik blijven en deel uitmaken van de Belgische muziekscene.”

De finale van De Nieuwe Lichting 2025 vindt plaats op 31/1 in de Beursschouwburg