Een nacht op de klimaatcamping: 'Ik ben bang voor toekomst'

"Ik word cynischer met de jaren, maar het doet me deugd om al die jongeren hier te zien, het geeft me hoop." Aan het woord is Elza Smets, die met zo'n 200 activisten een nacht op de klimaatcamping aan het Troonplein doorbracht. Ze hebben weinig vertrouwen in de stemming in het parlement deze dinsdag, maar toch vonden ze het nodig om de nacht buiten door te brengen. BRUZZ was erbij.

Het is acht uur 's avonds en het Troonplein is drukbevolkt met jong en oud, muzikanten, gele hesjes en ook enkele honden. Mensen dansen voor het podium met een drankje in de hand. Anderen kijken toe terwijl ze een kartonnen bordje vol eten hebben, gratis te verkrijgen in een tentje aan de zijkant van het podium.

Dinsdag wordt in het parlement gestemd of grondwetsartikel 7bis al dan niet gewijzigd kan worden. Om een nieuwe klimaatwet tot stand te brengen, moet een paragraaf aan dat artikel toegevoegd worden.

De sfeer lijkt ontspannen, toch loopt niet iedereen er even vrolijk bij. “Ik ben bang voor de toekomst”, vertelt een aanwezige. “We konden net zo goed in een dictatuur leven, wij, het volk, worden toch genegeerd.”

Klimaatafterparty

Wanneer het laatste optreden ten einde loopt, nemen de organisatoren het woord. Ze kondigen de mars van de volgende ochtend aan, die om tien uur van start gaat. Tegelijkertijd roepen ze iedereen op om een uur vroeger samen te komen, om negen uur, om gezamenlijk te bespreken wat de verdere stappen zullen zijn. Er is geen plan, maar iedereen is vrij om een voorstel te doen tijdens de ochtendvergadering.

Tegen middernacht gaat de muziekinstallatie uit. Enkele jonge mannen nemen de taak over en slaan met houten stokken ritmisch tegen tonnen. Er vormt zich een kring en mensen gaan tekeer op het getrommel. Het feestje is nog niet voorbij. De klimaatafterparty is begonnen.

Plus chaud que le climat

Tegen half een verdeelt de menigte zich steeds meer in groepjes. Hier en daar tokkelen mensen op hun gitaar. Door de kalme atmosfeer galmen af en toe de collectieve kreten: “On est plus chaud, plus chaud que le climat”, gevolgd door weer wat getrommel en even snel als hij doorbroken was, keert de rust weer terug.

Rond het kampvuur gaat de nacht gemoedelijk verder. Drank en eten worden rijkelijk met elkaar gedeeld. En eindelijk wordt er gesproken over de reden waarom iedereen vanavond hier is. “Ik word cynischer met de jaren, maar het doet me deugd om al die jongeren hier te zien, het geeft me hoop”, vertelt Elza Smets.

Al de hele avond is ze druk aan het discussiëren met medebetoger Lodewyck Hermans, ze kennen elkaar sinds vanavond. Maar ze vinden steeds wel punten waar ze het eens en oneens over zijn. “Dat is het mooie aan vanavond, we zijn hier allemaal met hetzelfde doel en toch verschillen we zo van mening. Ik vind dat enorm leerrijk”, vindt hij.