Jamie Lidell doet Artist Talk in Huis 23

Twee uurtjes voor Jamie Lidell in de AB een ijzersterk soulconcert speelde, vertelde hij over zijn muziek en zijn leven voor een schare fans in Huis 23. Bovengetekende mocht modereren.

“We bidden met z’n allen vlak voor de show, want mijn muzikanten zijn allemaal strengreligieus”. Dat biechtte Jamie Lidell gisteren op in Huis 23 tijdens zijn Artist Talk, een formule waarmee de Ancienne Belgique een muzikant en zijn fans in een zaaltje samenzet voor een gemoedelijke Q&A.
Vlak voor de Britse soulman een stomende, ouderwets soulrevue door de AB liet denderen, vertelde hij openhartig in Huis 23 over de totstandkoming van zijn nieuwe plaat ‘Building A Beginning’.

Het is een familieplaat, zo blijkt, over gezinsgeluk en over het vaderschap. Een ontspannen Lidell vertelde bovendien dat zijn zoontje Julian, vandaag een uit de kluiten gewassen peuter, erg tuk is op de nieuwe muziek van zijn vader. “Hij doet zo’n gek dansje aan de rand van de tafel als ik mijn liedje ‘Julian’ laat horen”, zei Lidell voor het zaaltje geamuseerde fans. “Als hij een gitaar ziet staan, kan hij er niet afblijven. En bij de liedjes die hij goed vindt, stoot hij goedkeurende kreetjes uit. Yep, hij wordt een uitstekende producer.”
Zelf aarzelt Lidell niet om zijn zoontje de geneugten van de popmuziek bij te brengen. “Ik zing meestal ‘You send me’ van Sam Cooke voor hem. Mijn vrouw houdt het meestal op ‘You make me feel like a natural woman’ van Aretha Franklin.”

De Brit die lang in Berlijn woonde verklaarde zich thuis te voelen in Nashville, zijn nieuwe thuis. “Tennessee is Trump-territorium, dus het is er niet altijd even gezellig. Maar Nashville an sich is heel okee. Je komt er voortdurend coole artiesten tegen op café, zoals Jack White.
,,Alleen op restaurant gaan is raar. In Europa moet het snel-snel gaan en de obers blaffen je af als je treuzelt met je bestelling . In Amerika verwachten ze een fooi dus ze zijn supervriendelijk. In het begin vond ik dat weird maar nu snap ik het wel. Ik houd wel van die laidback-attitude die zo typisch is voor het zuiden van de VS.

Over de Afro-Amerikaanse heren en dames van zijn nieuwe band The Royal Pharoahs heeft Lidell niets dan lof. Hij bidt zelfs met hen vlak voor ze het podium opgaan. “Ik ben niet Katholiek”, aldus Lidell, “maar ik moet toegeven dat het de vibe ten goede komt. Ik ken de euforie die je voelt wanneer tijdens een concert alles in de plooi valt. Volgens mijn bandleden is dát het moment waarop God door je vloeit.”
Geen wonder dat het AB-concert aandeed als een zinderende gospeleucharistie.