Ziya (17): ‘Ik zag vanuit mijn kamer het Atomium’

Elke week toont een straffe Ket zijn favoriete plek in Brussel. Ziya (17) kiest voor het opvangcentrum voor niet-begeleide minderjarigen van Fedasil in Schaarbeek. “Ik zou graag een job vinden om met mensen te kunnen samenwerken.”

Waarom wil je graag op deze plek afspreken?
Hier woonde ik acht maanden, ik heb er heel goede herinneringen aan. Het is de plek waar ik mijn buddy Anne kreeg en ook mijn papieren voor België. Eerst woonde ik in Oudergem, drie maanden. Daarna kwam ik hier. Toen ik mijn positief (Groen licht voor verblijf in België, red.) kreeg, moest ik weg en ben ik verhuisd naar Watermaal-Bosvoorde. Ik zal deze plek nooit vergeten.

Heb je hier vrienden gemaakt?
Mahdi, met wie ik op de kamer sliep, kende ik uit het centrum in Oudergem. Hij is mijn beste vriend geworden. Hij komt ook uit Afghanistan. Wij hadden de beste kamer, we konden het Atomium zien. Met Anne, mijn buddy, spreek ik vaak af. We gaan wandelen of op restaurant. Ze maakt me altijd blij.

Hoe was het om hier te moeten vertrekken?
Voor jongeren in het centrum is het gemakkelijk om te leven, dat weet ik nu. De werk­nemers zijn er dag en nacht, er is goede hulp en begeleiding. Ik zei altijd tegen mijn leraar: “Wanneer zal ik verhuizen?” Ik wilde graag weg. Maar toen ik vertrok naar mijn sociale woning in Watermaal was dat een moeilijk moment. Ik moest huilen.

Wat maakte het zo moeilijk?
In het centrum ga je in de ochtend naar beneden, er is ontbijt en dan vertrek je naar school. Als je alleen woont, moet je vroeger opstaan, moet je koken. Als ik iets nodig heb, moet ik zelf een afspraak maken. Hier krijg je een papier en moet je gewoon gaan. Nu ben ik alleen en doe ik alles alleen.
In Brussel zijn een paar Afghaanse winkels, daar kan ik alles vinden om te koken. Anders ga ik naar Antwerpen. Mijn neef woont daar. Vroeger ging ik vaak naar hem toe, maar nu niet meer.

Hoe komt dat?
Ik heb het razend druk. Om acht uur in de ochtend vertrek ik en om tien uur in de avond ben ik pas terug. Ik ga eerst naar de OKAN-klas en daarna naar het Centrum voor Volwassenenonderwijs (CVO) om Nederlands te leren. Soms is het moeilijk en ben ik moe.

Waarom koos je voor het Nederlands?
Ik woon hier, ik moet een taal leren. Ik had geen informatie over België en welke taal er gesproken wordt. Ik vroeg mijn neef welke taal ik moest leren en heb dan beslist om Nederlands te leren. Ik moet een job vinden en met mijn leven doorgaan.

Spreek je Frans?
Een beetje, want ik ben in Brussel. Het is moeilijk. Bij Nederlands is wat je zegt en hoort ook wat je opschrijft. Op school in Afghanistan leerde ik al Engels. Meer talen is meer toekomst. Ik zou graag ook Spaans leren.
Ik luister soms naar Nederlandstalige muziek. Ik ken de artiest niet, maar er is een leuk liedje met ‘ik neem je mee op reis’.

Welke job zou je graag doen?
Ik ben heel sociaal en zou graag met mensen werken, als maatschappelijk werker bijvoorbeeld. In de toekomst zal ik misschien bij Fedasil in dit centrum werken. Wie weet kan ik deze zomer als vrijwilliger komen.

Ben je graag in Brussel?
Ik zou graag in Brussel blijven, ik zie hier verschillende mensen, culturen en talen. Iedereen is niet dezelfde, je kan van elkaar nieuwe dingen leren.