Vrouw vrijgesproken van moord op baby in hotel, wel schuldig aan onopzettelijke doding

De 31-jarige Soraya S. is door de jury van het Brusselse hof van assisen vrijgesproken voor kindermoord. De vrouw werd ervan verdacht haar baby van twee maanden oud te hebben verstikt in een hotel in Sint-Gillis. Volgens de volksjury is de vrouw wel verantwoordelijk voor de dood van de baby, daarom werd ze schuldig verklaard aan onopzettelijke doding.

De baby kwam in februari 2019 om het leven in een kamer van het Hotel De France in Sint-Gillis, vlak bij het Zuidstation. Soraya S. zat op dat moment verwikkeld in een echtscheiding met de vader van haar zes kinderen en bracht de nacht in het hotel door.

In de nacht van 18 op 19 februari stormde de beschuldigde de trap van het hotel af naar de receptie, toen ze het bijna levenloze lichaampje van haar baby had aangetroffen onder een kussen op het bed van de hotelkamer. De receptionist probeerde het kind nog te reanimeren, waarna het in kritieke toestand werd overgebracht naar het ziekenhuis.

De baby overleed korte tijd later en in het daaropvolgende onderzoek werd Soraya S. in verdenking gesteld van slagen en verwondingen met de onvrijwillige dood van haar dochter tot gevolg. De vrouw werd uiteindelijk doorverwezen naar het hof van assisen op verdenking van kindermoord. De vrouw heeft altijd ontkend dat ze haar baby heeft verstikt en kreeg de afgelopen dagen gehoor bij de volksjury van het Brusselse assisenhof, dat haar vrijsprak voor kindermoord.

Onvrijwillige doodslag

De vrouw wordt wel verantwoordelijk geacht voor de dood van de baby. Volgens de jury overleed het kind door onopzettelijke doding. De strafmaat wordt later bepaald.

De advocaat van Soraya S. is tevreden met het arrest en het werk van de twaalf gezworenen en pleit voor het voortbestaan van het assisenhof in zijn huidige vorm. “Wat hier vandaag is gebeurd, is een demonstratie van het feit dat de volksjury absoluut moet blijven bestaan,” klinkt het bij meester Nathalie Galant. “Deze beslissing bevestigt de legitimiteit van een assisenjury.”

Geen reservejury

Nochtans kende het proces een woelige start met twee uitgelote juryleden die weigerden de eed af te leggen. De rechter noemde het incident “ongewoon en zeer betreurenswaardig,” maar het proces kon daarna gewoon worden voortgezet. In de loop van het proces lieten nog eens twee juryleden verstek, waardoor de laatste rechte lijn werd ingezet zonder reservejuryleden.

“Ze wisten dat ze dienden vol te houden of dat we anders helemaal opnieuw moesten beginnen,” zegt Gallant. “Ze hebben het allemaal volgehouden in een hels ritme waarbij de zittingen dagelijks tot 20u ’s avonds of zelfs langer duurden. Dit bewijst dat niet-professionele rechters de taak kunnen volbrengen die onze grondwet hen opdraagt.”