In memoriam Wim Van der Elst: ‘Wim was Laca, Laca was Wim’

Op 71-jarige leeftijd en na een aanslepende strijd tegen diverse ziektes, is Wim Van der Elst in het UZ Brussel in Jette overleden.

Afkomstig van een oud geslacht, was hij de vijftiende generatie (sinds circa 1484) die zich geworteld voelde in de streekbodem. Hij was de zoon van Frans Van der Elst, mede-oprichter van de christelijke Vlaamse Volksunie, en de eerste Vlaams-nationalistische minister van staat. Als 55-jarige ging jurist Van der Elst bij de KBC met pensioen, waardoor volle dagen vrijkwamen voor een hobby die professionele allures kreeg: de research naar de geschiedenis van Laken en bij uitbreiding Brussel.

“Wim was Laca en Laca was Wim,” gaf het bestuur van de Geschied- en heemkundige kring van Laken, Laca (gesticht in 1989), meteen mee na het overlijdensbericht. In 2007 nam Van der Elst de fakkel over als voorzitter van Laca, na Joris Dillen en Léon Candau. De archieven over Brussel, Laken, Neder-Over-Heembeek en Haren stapelden zich bij hem op. Het werd een deel van de basis voor het diepgaand onderzoekswerk waarvoor hij een team rond zich warm wist te maken. Zelf publiceerde hij tientallen artikels over lokale geschiedenis en familie- en bedrijfskronieken. Ook was hij oud-voorzitter van het Archief en Museum van het Vlaams Leven te Brussel en penningmeester van het Koninklijk historisch genootschap van Vlaams-Brabant en Brussel, waarvoor hij ook artikels in Eigen Schoon en de Brabander schreef. Van der Elst laat een vrouw na, een dochter en een zoon, onze collega bij Bruzz Filip Van der Elst.