De mobiliteitsvisie van MR: op de rem staan en klagen dat het niet sneller gaat

De MR is vol goesting aan de verkiezingscampagne begonnen,
met mobiliteit als een van de hoofdthema’s. Maar de consistentie is ver te zoeken.

Wij Vlamingen kunnen niet speechen. Dat was de conclusie op de persbank in The Egg, nadat het daverend applaus voor David Leisterh op de nieuwjaarsconferentie van MR Brussel eindelijk wegstierf. De gewestelijke lijsttrekker had net een vurige Obama-speech gehouden, tien minuten lang en uit het blote hoofd, over wat er allemaal misliep in Brussel. Hij was begeesterend, charismatisch en grappig: zijn anekdote over de denkbeeldige Britse ondernemer die na de Brexit in de Europese hoofdstad nog zaken wil komen doen, maar bij de aanblik van de straten rond het Zuidstation meteen rechtsomkeer maakt, ontlokte gelach en applaus. De 500 MR-leden hadden net een tornado aan plastic zakken en snoepwikkels moeten trotseren om The Egg binnen te geraken. Hij had zijn voorbeeld niet beter kunnen kiezen.

Kopenhagen

Maar Leisterh heeft niet alleen klachten, hij heeft ook een droom, die hij in het BRUZZ-praatprogramma À la Carte verder uit de doeken deed. Die droom heet Kopenhagen. “Vijfentwintig jaar geleden had die stad dezelfde problemen als Brussel – werkloosheid, onveiligheid, een gebrekkige mobiliteit. En kijk nu.” Vooral op dat laatste ging hij door. “Hun mobiliteitsplan is echt gelukt. Met veel openbaar vervoer, veel plaats voor fietsers en ook plaats voor wagens.”

Des te vreemder is het dat net die MR alle Kopenhagenachtige maatregelen in Brussel afwijst, vertraagt of tegenwerkt. Dat gebeurde bij het fietspad op de Wetstraat, waarvoor een rijstrook werd opgeofferd. Maar ook andere fietspaden kwamen volgens de liberalen ‘te plots’, en MR-schepenen gingen nog liever op de Rooseveltlaan liggen dan er een versmalling van de rijstroken toe te laten, om een vrijliggend fietspad te creëren.

Echter, ook in Kopenhagen is de ruimte voor fietsers vaak teruggewonnen op de auto. Ook dat ging niet zonder slag of stoot, maar alle partijen trokken er aan hetzelfde zeel en het gebeurde. Hetzelfde met de parkeerplaatsen. MR houdt elke vermindering tegen, terwijl Kopenhagen al járen parkeerplaatsen schrapt. Dit jaar gaat het zelfs om 600 van de 1.050 publieke parkeerplaatsen in het historische centrum, “om het verkeer met 45 à 60 procent te doen afnemen.”

Een circulatieplan zoals GoodMove heeft de Deense hoofdstad niet, al kwam een Deense delegatie wel op studiebezoek in Gent. En omdat de stad meer middenklassengezinnen met wagen weet aan te trekken, overweegt men er nu opnieuw het rekeningrijden, dit met ruggensteun van de liberale minister van Mobiliteit Thomas Danielsen. Een test met 2.200 automobilisten is intussen bezig. En in België? Daar kant de MR zich tegen SmartMove, is het niet gewestelijk dan wel federaal.

Onbetaalbaar

Voor een eengemaakt gewestelijk mobiliteitsbeleid moet je evenmin bij de MR zijn. De afgelopen jaren blokkeerden MR-burgemeesters Boris Dilliès (Ukkel), Vincent De Wolf (Etterbeek) en gewezen burgemeester Dominique Dufourny (Elsene) respectievelijk het autovrije Ter Kamerenbos, het tweerichtingsfietspad op de Tervurenlaan en de tram langs de Elsensesteenweg. In À la Carte zei Leisterh met die gemeentelijke blokkeringsmacht komaf te willen maken, maar op de vraag wat er dan moet veranderen, kwam geen antwoord.

Wat de MR dan wel wil, is onbetaalbaar. Zo ijveren ze voor één doorlopende tunnel onder de Louizalaan, met veertien inritten per rijrichting. Zoiets kost honderden miljoenen euro’s, terwijl diezelfde MR al jaren – terecht – de onhoudbare Brusselse begroting aanklaagt.

Mobiliteit is een van dé thema’s waarmee MR naar de kiezer trekt. En met reden: Brussel staat in de top tien van filehoofdsteden wereldwijd. Toch ogen de concrete voorstellen waarmee het dat doet mager en ondoordacht.

Terwijl het eigenlijk heel simpel is. Voor een vlotter verkeer moet het aantal auto’s naar omlaag. Moeten mensen de bus, tram, metro, fiets of step op, en moet daar plaats voor worden gemaakt. Zoniet blijven we elkaar voor de wielen rijden. Dát hebben ze in Kopenhagen alvast goed begrepen.