Palestijnse vluchteling in hongerstaking voor Gaza: 'Actie zal navolging krijgen'

De Palestijnse Omar, die sinds een jaar in Brussel verblijft, is vastberaden: zolang de wapens in de Gazastrook niet zwijgen, gaat hij in hongerstaking. In een gesprek met BRUZZ vertelt hij dat ook andere activisten zijn voorbeeld willen volgen.

Water en zout. Sinds de laatste dag van 2023 bestaat het dieet van de 41-jarige Omar Karim uit niets anders. “Dat zout is noodzakelijk, anders zouden mijn organen het snel kunnen begeven,” vertelt hij. De Palestijn is bezig aan zijn derde dag hongerstaking.

Zijn doel: een permanent staakt-het-vuren afdwingen en de oorlog in Gaza nadrukkelijker op de politieke agenda krijgen. “Dit gaat niet over mij, dit gaat over de twee miljoen Palestijnen.”

Ontmenselijkt

Ongeveer één jaar verblijft de activist en journalist nu in België, maar zijn tijd in ons land ging tot dusver niet over rozen. “Ik had gedacht dat mijn leven hier vlotter zou verlopen,” geeft Omar toe. “Maar sinds mijn aankomst ben ik geconfronteerd met racisme en discriminatie.”

Hij voelt zich ontmenselijkt sinds hij voet aan grond zette in ons land, zegt hij. “Zoals toen ik maandenlang op straat moest overleven, terwijl ik als asielzoeker recht op opvang had. Gelukkig is mijn asielaanvraag enkele maanden geleden – eindelijk – goedgekeurd.”

Geen teken van leven

Op de laatste dag van een jaar dat hij het liefst zou willen vergeten, is Omar gestart met een strenge hongerstaking. Uiteraard zonder voedsel, maar ook zonder de vitamineshots waar hongerstakers klassiek een uitzondering voor maken. Nochtans kampt de Palestijn met medische kwaaltjes: “Prostaatproblemen, spier- en rugpijn, psychologische klachten: van alles. Veel heeft te maken met de impact van de oorlogen die ik heb meegemaakt.”

Omar woonde zelf eerder in het zuiden en het noorden van Gaza en in Oost-Jeruzalem, in de Westelijke Jordaanoever. “Mijn familie is verspreid tussen de twee gebieden. Ik heb al een week geen teken van leven meer gekregen van mijn familie, sinds het dorp waar een groot deel van mijn famileleden woont, in het midden van Gaza, is aangevallen. De voorbije tijd ben ik al drie neven verloren. Het waren nog tieners. Wat er vandaag gebeurt in Palestina, is pure horror.”

Publieke hongerstaking

Volgens Omar gaan ook andere activisten in enkele Belgische steden aan een hongerstaking beginnen. De bedoeling was om de acties te groeperen op een zichtbare plek, maar daar zou de politie een stokje voor gestoken hebben, zegt hij. Toch gaan de plannen nog steeds die richting uit.

“We zoeken achter de schermen naar een openbare plek om zichtbaarheid te geven aan onze actie. De bedoeling is om deze week nog zo’n locatie te vinden. Het is de manier om druk te zetten op politici.” Hoeveel mensen er zullen deelnemen, is nog onduidelijk. “Ergens tussen tien en honderd,” schat Omar.

Tot het zover is, blijft Omar solo actievoeren vanuit het appartement in de Marollen waar hij een slaapplek heeft.

“Ik ga door tot de wapens neergelegd worden en er perspectief is op veiligheid en mensenrechten voor alle Palestijnen. Tot het internationaal recht niet langer geschonden wordt. Ik heb het gevoel dat de oorlog nu al meer en meer vergeten wordt, terwijl er op minder dan drie maanden tijd meer dan twintigduizend doden gevallen zijn, onder wie duizenden kinderen. Burgers worden elk uur gebombardeerd. Waarom is een Palestijns mensenleven minder waard?”