Gatz en Maron blijven op ramkoers over beroep tegen vergunning Brussels Airport

Brussels minister van Financiën Sven Gatz (Open VLD) herhaalt dat zijn collega van Milieu Alain Maron (Ecolo) niet eigenmachtig beroep kan aantekenen tegen de nieuwe vergunning die Vlaanderen heeft afgeleverd voor de luchthaven Brussels Airport. Maron beweerde vrijdag in L'Echo opnieuw dat hij dat wel kan. "Maar een zanger is nog geen groep."

Beide ministers verschillen grondig van mening over de nieuwe vergunning voor Brussels Airport. Voor Maron komt die niet tegemoet aan de bezwaren die de Brusselse regering had ingediend tijdens het openbaar onderzoek. Hij pleitte onder meer voor een verbod op nachtvluchten.

Gatz vindt dan weer dat de nieuwe vergunning op heel wat punten beter is dan de huidige en wijst op de impact van de luchthaven op de Brusselse economie en tewerkstelling.

Nadat Alain Maron aangekondigd had dat hij persoonlijk naar de Raad voor Vergunningenbetwisting zou stappen tegen de nieuwe vergunning omdat Open VLD het dossier in de Brusselse regering blokkeerde, evoceerde Gatz het dossier opnieuw op de ministerraad van gisteren/donderdag. Dat betekent dat hij de bevoegdheid, die bij een andere minister zit, terug op de ministerraad brengt zodat de voltallige regering zich moet uitspreken.

Door die stap verliest de bevoegde minister (Maron) de 'delegatie' die hij had over het dossier, aldus Gatz, die vrijdag op X aankondigt dat hij de Raad voor Vergunningsbetwistingen zal aanschrijven dat het beroep dat Maron indient "ten persoonlijke titel" is "en niet in naam van de Brusselse regering". "Een zanger is geen groep", besluit de Open VLD-minister.

Alain Maron betoogt op basis van juridisch advies dat hij inwon, dat hij wel degelijk bevoegd is om in naam van de Brusselse regering beroep in te dienen tegen de nieuwe vergunning. Daarvoor verwijst hij naar Artikel 5-s van het 'Besluit van de Brusselse Hoofdstedelijke Regering tot regeling van haar werkwijze.'

Daarin staat dat de regering delegatie van bevoegdheden toestaat aan de ministers in "alle rechtsgedingen, met uitzondering van de procedures voor het Arbitragehof, waarin het Brussels Hoofdstedelijk Gewest optreedt als eiser of als verweerder met betrekking tot de aangelegenheden die tot de uitsluitende bevoegdheid behoren van een lid van de Brusselse Hoofdstedelijke Regering, gevoerd worden ten verzoeke van of door tussenkomst van dat lid van de Regering."

Consensus

Daartegenover stipuleert de federale wetgeving dat "de beslissingen van de Brusselse regering collegiaal en bij consensus genomen worden." Als een beroep ingediend wordt door de regering, kun je er dan ook van uitgaan dat dit beroep door de hele regering gedragen wordt, in consensus. Het is immers net die regering die beroep aantekent, niet de individuele minister.

Die filosofie is de basis voor zowat elk politiek orgaan, en komt ook tot uiting in de tekst waarop Maron zich baseert, met name artikel 2: "Ieder lid van de regering kan altijd een gedelegeerde bevoegdheid evoceren." Dat is wat Gatz nu heeft gedaan.