Christelijke jeugd komt samen voor Hope Happening: ‘Geloof maakt ons een beter persoon’

Bijna 5.500 jongeren verzamelden zaterdag aan de Heizelvlakte voor de Hope Happening. Meer nog dan de gevarieerde activiteiten en muziek, bleken vooral het samenzijn en het kunnen delen van geloof de redenen om langs te komen. Hoe die nieuwe generatie Christenen naar religie kijkt? “Ik denk dat we een minder strenge opvatting hebben.”

De Hope Happening valt het beste te vergelijken met een klassiek muziekfestival: twee muziekstages, hapjes en drankjes en heel wat randactiviteiten. Redenen genoeg dus voor jonge gelovigen om een ticket te kopen.

Bij Kenzy (24), Stacey (22) en Januska (24) roept het evenement ook herinneringen op aan de Wereldjongerendagen. “Van de slaapzalen tot de verschillende groepjes met eigen vlaggen en de warme sfeer, het hele plaatje klopt”, glunderen ze. "Heel fijn om hier met zovelen samen te komen en elkaar te ontmoeten."

Invloed

Het drietal leerde elkaar immers kennen op de christelijke Wereldjongerendagen in Panama, enkele jaren geleden. Geloof maakt dan ook een belangrijk onderdeel uit van hun dagelijks leven. “Voor mij gaat het om bepaalde waarden die ik meekreeg”, zegt Stacey.

“Naastenliefde, luisteren naar elkaar en ontvankelijk zijn naar iedereen toe, zijn zaken die ik heel belangrijk vind. Zo probeer ik, als studentenvertegenwoordiger, er steeds voor te zorgen dat ieders bekommernissen aan bod komen. Daar heeft mijn religie zeker invloed op gehad.”

Volgens Januska is religie dan ook meer een middel dan een doel op zich. “Het geeft je een leidraad om een beter persoon te worden. Naar anderen toe, maar ook naar jezelf.”

Berusting

Voor Joaquim (18) en Luka (17) is geloof ook een manier om rust en steun te vinden. “Ik bid dagelijks”, zegt Luka. “Het gevoel dat je krijgt kan je moeilijk met iets anders vergelijken. Het maakt me dankbaar dat we hier mogen zijn, voor het eten dat we krijgen, voor onze omgeving.”

“Die steun is heel belangrijk, zeker als er zich iets ergs heeft voorgedaan in je leven”, voegt Joachim toe. “Het voelt als een soort berusting, dat je steeds ergens terechtkan met je zorgen. Ik merk in mijn kennissenkring dat er steeds meer mensen zoekende zijn naar dat gevoel. Ook al zijn ze atheïstisch opgevoed.”

Voor hen is geloof dan ook iets dat je zelf opzoekt, niet iets waar je mee opgegroeid bent. Dat vindt ook Kenzy. “Ik mocht bijvoorbeeld mijn plechtige communie niet doen. Maar op latere leeftijd ben ik op eigen initiatief terug contact beginnen zoeken met de kerk. Ik ervaarde een soort gemis. Door mee te doen aan de Wereldjongerendagen, kon ik opnieuw die aansluiting vinden.”

Minder streng

Of de nieuwe generatie christenen anders kijkt naar religie? “Ik denk dat we een minder strenge opvatting hebben”, zegt Joachim. “Ik rook bijvoorbeeld, wat strikt gezien een zonde is. Ik vraag er vaak vergiffenis voor”, lacht hij. “Maar dat hoeft voor mij niet te betekenen dat ik mijn geloof niet kan belijden. Voor de oudere generatie zou dat wel wat moeilijker liggen, denk ik.”

Mede door de misbruikgevallen kwam de katholieke kerk de voorbije jaren ook regelmatig negatief in de actualiteit. “Voor mij staat dat los van mijn persoonlijke geloofsbelevenis”, zegt Stacey. “Wat natuurlijk niet wil zeggen dat ik goedpraat wat er gebeurd is. Het blijft een schande. Maar het gaat meer om de instellingen, niet zozeer over geloof.”

Volgens haar is het bewustzijn rond dat moeilijke onderwerp aan het groeien binnen de kerk. “Traag weliswaar, maar het is alvast een goed begin.” Dat stelt ook Kenzy. “Het blijft heel fout wat zich daar heeft afgespeeld”, zegt ze. “Het is dus aan ons jongeren om beter te doen, en te werken aan oplossingen.”