Eerste gewestelijk dierencrematorium laat op zich wachten

De concretisering van het plan voor een eerste gewestelijk dierencrematorium in Schaarbeek sleept aan. “Het huurcontract met de gemeente Schaarbeek is nog steeds niet volledig rond en door de gemeenteraadsverkiezingen liggen de onderhandelingen stil,” zegt Xavier Godart, directeur van de intercommunale Cremabru.

Cremabru beheert in Brussel het negentig jaar oude crematorium van Ukkel en ook het nieuwe gewestelijke crematorium in Evere, dat begin dit jaar openging. Nu Evere, na enkele opstartproblemen, volledig operationeel is, kan de intercommunale zich focussen op het concreet maken van een plan dat al lang meegaat: de bouw van een dierencrematorium.

Al in 2008 nam het Brussels parlement unaniem een resolutie van René Coppens (Open VLD) aan, waarin de regering werd gevraagd de haalbaarheid van een crematorium voor dieren te onderzoeken. Die opdracht kwam uiteindelijk bij Cremabru terecht.

Twee jaar geleden werd een plek gevonden. De gemeente Schaarbeek ging ermee akkoord dat het dierencrematorium op de gemeentelijke begraafplaats wordt gebouwd. “Maar op een afgescheiden perceel zodat er geen verwarring kan ontstaan, ” verduidelijkt Cremabru-directeur Godart. De intercommunale zal er een crematorium neerzetten waar jaarlijks 5.000 kleine huisdieren, vooral honden en katten, gecremeerd kunnen worden. Ernaast is ook een herdenkingsparkje met strooiweide gepland.

Geen richtdatum

Maar het project ligt momenteel stil, zegt Godart. “We moeten een erfpachtovereenkomst van 99 jaar sluiten met de gemeente Schaarbeek, maar er zijn nog twee kleine punten die niet afgeklopt zijn.” Die gaan over de mogelijke indexering van de canon en de vraag wie de saneringskosten voor het licht vervuilde terrein draagt. Godart: “Door de gemeenteraadsverkiezingen wordt er voorlopig niet verder onderhandeld. We wachten tot de nieuwe verantwoordelijke schepen bekend is.”

Pas als het huurcontract ondertekend is, kan er een lastenboek worden opgemaakt en een architect en aannemer worden gezocht. Het project, voorlopig begroot op anderhalf miljoen euro, heeft dus nog een lange weg te gaan. Een richtdatum voor de voltooiing wil Godart dan ook niet geven. “De bouw van het crematorium in Evere heeft ook veel langer geduurd dan initieel gedacht.”

Uitwijken naar Wallonië en Vlaanderen

Voor Benjamin Pendville van Animatrans mag het allemaal een stuk sneller gaan. Zijn vader, Patrick Pendville, opende bijna dertig jaar geleden de eerste begrafenisonderneming voor dieren in Vorst en ondertussen werkt Benjamin mee in de zaak. “Wij verzorgen jaarlijks vier- à vijfhonderd individuele crematies van kleine huisdieren, honden en katten, maar ook muizen, hamsters en af en toe een vogeltje, en daarnaast nog enkele honderden collectieve crematies.”

Omdat er in Brussel vooralsnog geen dierencrematorium is, wijkt Animatrans nu voor de verbranding uit naar dierencrematoria in Wallonië en Vlaanderen. Daar zijn ruim twintig crematoria. “Maar voor onze Brusselse klanten is het lastig. Ze hebben telkens drie kwartier of een uur reistijd.”

Meestal nemen de klanten de assen na afloop mee naar huis, vertelt Pendville. “Ze laten die dan vaak verwerken, bijvoorbeeld in een juweel of sleutelhanger.”

Maar wie wil, kan met de as ook terecht op het dierenkerkhof van Elsene. Daar is een strooiweide en een urnenplek. Op het dierenkerkhof van Sint-Pieters-Woluwe kunnen honden en katten ook in de grond begraven worden, maar dat is alleen mogelijk als de baasjes in Sint-Lambrechts – of Sint-Pieters-Woluwe wonen.

Samen met je huisdier gecremeerd worden mag niet. “Neen,” zegt Xavier Godart. “Een gezamenlijke crematie van mens en huisdier is niet toegestaan in het Brussels gewest.”

In Vlaanderen kunnen mensen sinds begin dit jaar wel met hun eerder overleden en gecremeerd huisdier begraven worden. De urne met de as van het dier wordt dan geplaatst in het graf van hun baasje. Ook in Brussel wilde ontslagnemend minister Bernard Clerfayt (Défi), verantwoordelijk voor dierenwelzijn, dit mogelijk maken. Hij liet het inschrijven in de nieuwe Dierenwelzijnscodex, maar die raakte deze legislatuur uiteindelijk niet meer goedgekeurd.