Mag je een haan houden in de stad? 'Zo lang hij geen 35 keer per dag kraait'

Buurtbewoners in de Lakense wijk De Wand klagen over het gekraai van een haan. Maar mag dat eigenlijk, een haan houden in de stad? Dierenrechtenadvocaat Anthony Godfroid zegt van wel, maar benadrukt dat veel afhangt van de context: om welk soort haan het gaat, en hoe vaak het dier zijn keelgat open zet.

Op de hoek van de De Wandstraat en de Pagodenlaan in Laken kraait een haan sinds enkele weken de buren wakker om 5.30 uur, zo schrijft de krant La Capitale.

"Hij kraait niet één keer, maar meer dan een uur achter elkaar," zegt een van de klagers, die niet meer met het raam open slaapt. "Op het platteland heeft dat zijn charme. Maar midden in de stad vind ik het erg vervelend."

Volgens dierenrechtenadvocaat Anthony Godfroid mag je in principe ook in de stad een haan houden. Het recht op privacy geeft eenieder de vrijheid om je leven naar eigen inzichten te organiseren, en de keuze voor huisdieren valt onder dat basisrecht. Bovendien grenst de wijk De Wand aan de rand van het Gewest, niet de meest dichtbevolkte of meest stedelijke omgeving.

Toch kunnen buurtbewoners, als ze vinden dat hun leven ernstig verstoord wordt door blaffende honden of kraaiende vogels, naar de rechter stappen. "Er is veel rechtspraak ontwikkeld rond dierengeluiden," zegt Godfroid. In het hele land geldt dezelfde wetgeving over burenhinder. Toch is in de rechtspraak wel te zien dat men overlast in landelijke gebieden eerder accepteert dan in dichtbevolkte steden.

'35 of 40 keer kraaien is te veel'

Loopt de eigenaar van de haan in Laken dan kans op een veroordeling als buurtbewoners juridische stappen ondernemen? “Als rechter zou ik hier heel voorzichtig mee omspringen," zegt Godfroid, die jaarlijks als advocaat enkele gelijkaardige cases ziet passeren.

Zo kan een rechter rekening houden met het type haan en het geluid dat het dier maakt. "Ik heb zelf een Mechelse koekoek en een krielhaan, die een heel fijn stemgeluid hebben," zegt de advocaat. Andere hanenrassen maken volgens hem meer lawaai. Ook speelt het aantal keer dat de haan kraait een rol in de afweging: “Eén of twee keer per dag moet je als buur kunnen verdragen, maar 35 of 40 keer is te veel.”

"Een zeker ongemak moet men accepteren", zegt Godfroid. "Als een zaak toch bij de rechter komt, zal die eerst proberen om de partijen te verzoenen. Lukt dat niet, dan volgt een vonnis met mogelijke burgerlijke sancties. Denk aan een verzoek om de haan weg te doen, met een dwangsom van 25 euro per dag dat de haan blijft. Na honderd dagen kan dat oplopen tot 2.500 euro."