Nachtclubuitbater Carl De Moncharline 'vertrekt': 'Iedereen gaat weg uit Brussel'

Carl De Moncharline, zwaargewicht uit het Brusselse nachtleven, ‘vertrekt’. Dat heeft de nachtclub- en caféuitbater zelf gemeld. Twee jaar nadat hij werd beschuldigd van seksueel misbruik binnen het kader van #balancetonbar krijgt zijn bar L'Impérial een nieuw bestuur en een nieuwe naam. Zelf wil hij enkel nog projecten in het buitenland uitvoeren. "Het is heel moeilijk om hier iets te ondernemen, er zijn te veel beperkingen en mankementen."

Administratieve sluitingen, een 'verbodcultuur', de pandemie, hoge kosten en no-shows doen de horeca de das om, aldus de voormalige caféuitbater. Maar in zijn lange betoog steekt Carl De Moncharline (echte naam: Carl De Rijck) meteen ook de draak met het stadsbestuur en zowat alles dat misloopt in Brussel: politiecontroles, mobiliteit, schietpartijen en diefstallen, en zelfs fast fashion, maaltijdbezorgingen en gesloten tunnels moeten er aan geloven.

De Moncharline is geen onbesproken figuur in het Brusselse. In 2022 werd hij beschuldigd van seksueel misbruik, nadat hij in verschillende getuigenissen opdook over zijn club The Wood, verzameld door Balance ton Bar, een collectief dat getuigenissen verzamelde over seksueel overschrijdend gedrag in het uitgaansleven. Er werd een gerechtelijk onderzoek opgestart nadat verschillende klachten werden ingediend, maar die werden enkele maanden later geseponeerd wegens 'onvoldoende bewijslast', aldus De Moncharlines advocaat toen. Maar de beschuldigingen zouden niets met zijn vertrek te maken hebben, luidt het.

“Na meer dan 35 jaar met passie te hebben gewijd aan het Brusselse leven, dag en nacht, heb ik besloten een pauze te nemen, me een tijdje terug te trekken uit deze drukte die ik zo geliefd heb", klinkt het standvastig. "De gevechten tegen de wind en tegenstromen hebben mijn geloof in een betere toekomst voor de stad die ik met zoveel energie heb gediend, uitgeput.”

Waarom vertrekt u?

De Moncharline: “De stad ligt een beetje stil. Ik geloof er minder en minder in. Van vrienden in Vlaanderen en Wallonië hoor ik ook dat ze niet meer naar Brussel willen komen. En ook toeristen blijven weg uit Brussel. De schietpartijen, de mobiliteitsproblemen... hebben daar allemaal toe bijgedragen."

"In Brussel is er veel energie, maar jonge mensen in de horecawereld zijn het beu en vertrekken naar Marbella of Marrakesh en dat is spijtig. We moeten meer doen, niet enkel denken vanuit onze Brusselse bubbel. Ik heb hier 35 jaar gewerkt, maar mijn volgende projecten zullen gebaseerd zijn in het buitenland."

U vertrekt dus naar het buitenland?

“Dat weet ik nog niet. Maar ik wil niet meer werken in België. Het is heel moeilijk om hier iets te ondernemen, er zijn te veel beperkingen en mankementen. Ik ben steeds avant-gardist geweest en probeer steeds naar de toekomst te kijken. Maar voor het eerst geloof ik niet dat we er nog op vooruitgaan."

U schrijft dat u ‘nu bevrijd bent van de stilteplicht' na de 'lasterlijke beschuldigingen, versterkt door een sensationele pers'. Heeft uw vertrek te maken met die periode?

"Die beschuldigingen zijn problematisch. Het is aan justitie om haar werk te doen, en die neemt haar tijd. Maar sociale media hebben een ander tijdsritme. En de gevolgen kunnen dramatisch zijn. Kijk naar Kevin Spacey (hij werd vrijgesproken in zijn #MeToo-zaak, red) of Dépardieu (wordt later dit jaar berecht voor seksuele misdrijven op een filmset,red.). De beschuldigers wisten heel goed dat dat een impact ging hebben op hun activiteiten."

"Ik heb steeds via mijn advocaat gesproken omdat ik niet anders kon. Je krijgt dus niet de mogelijkheid om je te verdedigen. Dat zou het allemaal weer groter hebben gemaakt, terwijl anderen van mijn bedrijf afhangen."

Kevin Spacey en Gérard Dépardieu zijn beide wel machtige mannen in de filmwereld, die even goed misbruik van hun situatie kunnen maken. Moeten we deze vrouwen (of mannen) dan niet geloven?

"Jawel, maar het is aan justitie om haar werk te doen, niemand anders. Die wachttijd tussen sociale media en bepaalde media die er meteen in meegaan, en justitie is te groot. Ik zal een ander voorbeeld nemen: Joelle Milquet (de voormalige minister wordt ervan beschuldigd medewerkers te hebben aangenomen om hen taken te laten uitvoeren gelinkt aan haar verkiezingscampagne, red.). Zij werd beschuldigd, en tien jaar later is er nog steeds geen uitspraak."

"Ik bedoel alleen dat beschuldigingen ook echt een grote impact op iemand zijn leven kunnen hebben. En dat heeft intussen dramatische gevolgen, ook voor familie en kinderen. En dat is ook gevaarlijk."