Het zal zondag tegen Union een pak beter moeten wil Anderlecht echt aanspraak maken op een 35ste landstitel. Dat weet ook Patrick Evenepoel, vader van en samen met zijn zoon, wielerwonder Remco, supporters van het eerste uur. “Dat Remco er nog aan denkt om voor Luik-Bastenaken-Luik het logo van Anderlecht op zijn fiets te plakken is geen toeval. De club zit echt in zijn hart,” zegt vader Patrick vol trots in een nieuwe aflevering van Radio Radzinski.
#102 Radio Radzinski met Patrick Evenepoel: over de Green Park, Remco en pleisteren
Lees ook: #101 Radio Radzinski: over de spits te veel, de Brusselse titelstrijd en Nico (The Legend)
Patrick Evenepoel groeit samen met voormalig hoofd van de jeugdopleiding en RSCA-icoon Jean Kindermans op in de Peterboswijk in Anderlecht. Die buurt wordt vandaag in het nieuws vooral gelinkt aan het drugsmilieu, maar daar is begin jaren tachtig nog geen sprake van.
“Oké, het was geen buurt voor doetjes, maar alle kinderen speelden er wel elke avond samen. Ik herinner mij verschillende voetbalpartijtjes en zelfs een soort van Tour de France met de beklimming van de Mettewielaan.” Da’s ook een helling die Rein maar al te goed kent wanneer hij vanuit Jette naar het stadion van Anderlecht rijdt. “Absoluut geen cadeau, zeker niet wanneer er achterop je oude Cannondale een kinderzitje is gemonteerd.”
Van wielerprof tot perfect pleisteren als stukadoor
Ook Patrick Evenepoel vindt al snel de weg naar het Astridpark. Al heeft hij daar op jonge leeftijd wel nog hulp voor nodig. “Ik kan zeggen dat ik heb leren stappen in café Green Park tegenover de hoofdingang van het stadion. En sindsdien ben ik er nooit echt meer weggegaan.”
Een bijzondere prestatie, weet ook Rein, die al lachend opmerkt “dat de meeste supporters daar na een match juist nog amper op hun benen kunnen staan.”
Evenepoel brengt zijn jeugdjaren niet alleen door op de tribune van Anderlecht. Hij zit vooral veel op de fiets en wint in 1993 de GP de Wallonie, de belangrijkste overwinning in zijn relatief korte bestaan als wielerprof. “Daarvoor ben ik in 1991 nog naar het WK voor amateurs in Stuttgart gegaan, maar ik wist toen al dat ik niet de motor had om het te maken als prof. Vervolgens ben ik in het pleisterbedrijf van de familie begonnen.”
Pleisterwerken Evenepoel is een begrip binnen de wereld van de stukadoors, maar een paar jaar geleden verkoopt Patrick het bedrijf om zich volledig te kunnen focussen op de begeleiding van zijn zoon. “Ik heb dat echt heel mijn leven bijzonder graag gedaan en soms mis ik het nog, maar ik ben ook blij dat ik Remco kan helpen met al zijn extra-sportieve activiteiten.”
Remco, de wielergod die voetballer zou worden
Zoon Remco droomt vandaag van koersen winnen, maar dat had net zo goed de Champions League kunnen zijn. Hij was eerst voorbestemd om profvoetballer te worden. “Dat klopt. Omdat ik en mijn vrouw Agna (kapster, red.) elke dag hard moesten werken, stuurden we hem tijdens de vakanties altijd naar allerlei sportstages. We hebben ook eens een knutselkamp uitgetest, maar daar moest hij toch niets van weten.”
"Remco heeft op zijn 16de eens mijn fiets uit de garage gejat. Toen hij terugkwam stond er op de fietscomputer dat hij 120 kilometer had gereden aan 34 kilometer per uur. Dat weet je wel meteen hoe laat het is"
“Op een van die stages stond hij in het doel met een truitje van Daniel Zitka. Hij is daar ontdekt door een scout van Anderlecht en zo is de bal aan het rollen gegaan. Maar door een akkefietje met een paar mensen bij de U11 is hij zijn interesse in het voetbal wat verloren. Hij heeft dan nog de overstap naar PSV en KV Mechelen gemaakt, maar eigenlijk was het voor hem al lang duidelijk dat hij wilde fietsen.”
Evenepoel herinnert zich nog goed het moment waarop die keuze definitief werd. “Op een dag kwam ik thuis en zag ik in de garage dat mijn fiets weg was. Een paar uur later zie ik dat Remco er mee thuiskomt. Op het scherm van mijn fietscomputer stond dat hij 120 kilometer had gereden aan een gemiddelde van 34 kilometer per uur. En dat zonder daarvoor ooit echt actief te hebben gefietst. Hij was toen 16 jaar. Dan weet je meteen hoe laat het is.”
De roep om versterking voor de Ronde van Frankrijk
Met twee overwinningen in Luik-Bastenaken-Luik, wereldtitels op de weg en tegen de klok, en drie zeges in de Clásica San Sebastián is het palmares van Remco al goed gevuld. Maar de 24-jarige Aerokogel van Schepdaal wil op termijn ook de Ronde van Frankrijk op zijn naam schrijven. Vraag is of zijn ploeg daar sterk genoeg voor is. “Het is een moeilijke situatie. Remco is gelukkig waar hij nu zit. Heel die heisa over een mogelijke fusie met Jumbo-Visma is lastig geweest. We zijn daar toen voor het blok gezet. Remco wou niet vertrekken en al helemaal niet dat het tot een fusie kwam.”
"Het is zwak om te zeggen dat de voorjaarsploeg om zeep is geholpen door de grotere focus op het rondewerk met Remco"
In verschillende gesprekken is er daarna wel om versterking gevraagd. “Het enige wat ik toen heb gezegd, is dat het goed zou zijn mochten er een paar ronderenners bij komen om te kunnen wedijveren met teams als UAE en Visma-Lease-a-Bike.”
Met enkel Landa in de nadagen van zijn carrière is er volgens Godfried en Pico toch niet echt gehoor gegeven aan die oproep. “Tja, we zullen zien, het is in ieder geval zwak om te zeggen dat de voorjaarsploeg om zeep is geholpen door de grotere focus op het rondewerk.”
Verder in de aflevering keren we terug naar het voetbal met de woelige weken bij competitieleider Union en kruipen we in het hoofd van Brian Riemer. Eindigen doen we met de winnaar van de prijsvraag en muzikaal leggen we deze aflevering neer met ‘You’ll Never Walk Alone’ van Gerry & The Pacemakers.
Lees meer over: Anderlecht , Sport , radio radzinski , RSC Anderlecht , patrick evenepoel , Remco Evenepoel
Fijn dat je wil reageren. Wie reageert, gaat akkoord met onze huisregels. Hoe reageren via Disqus? Een woordje uitleg.