Anderlecht-fans zijn wanhoop nabij na uitschakeling: ‘We worden belachelijk gemaakt’

Een sportief drama in het Dudenpark, tenminste voor de voetbalfans met een paars-wit hart. Voor de achtste keer op rij verloor Anderlecht van stadsrivaal Union. Het werd 2-1 na een rumoerige bekerderby, die diep in de tweede helft een klein kwartier moest stilgelegd worden vanwege het wangedrag van de RSCA-supporters.

Spanning in de Brusselsesteenweg in Vorst. Een halfuur voor de aftrap van de kwartfinale tussen Union en RSCA komen de eerste bussen met Anderlecht-supporters aan. Ze zijn in totaal met duizend, verspreid over zeventien bussen. “Anderlecht is de beste ploeg, niet alleen van Brussel, maar van België,” maakt supporter Chris - hij wil zijn familienaam niet gepubliceerd zien - zich sterk. “Vier jaar geleden kwam er amper vijftig man kijken naar Union. Wij zijn dé club met geschiedenis en wij willen winnen. Het gaat spannend worden, maar het is oorlog.”

De bezoekende supporters zijn verplicht om met de bus naar Vorst af te zakken. Ze komen uit de verste uithoeken van het land, van Waregem en Lommel, sommigen zelfs uit Sankt-Vith. Maar ook de Brusselse supportersgroepen komen verplicht met de bus, een rit van nog geen vier kilometer. “Compleet belachelijk,” vindt Brusselaar Chris. “We zouden dit te voet, zelfs al lopend, kunnen doen. Duizend fans is ook te weinig voor zo'n belangrijke derby. Het uitvak kan meer supporters aan en wij zouden zonder moeite 7.000 man kunnen optrommelen.”

“Saint-Gilles, Saint-Gilles, on t'encule,” klinkt het in het laatste stukje Brusselsesteenweg tot aan de stadionpoort. De toon is gezet. Er staat dan ook veel op het spel. Het laatste bekerduel tussen beide ploegen won Anderlecht met 0-5, maar de laatste zeven gespeelde derby’s waren telkens in het voordeel van blauw-geel. “Het is erop of eronder. Hier moet een einde aan komen,” vindt Brabander Timothy. “Mulder zei een paar jaar geleden op tv: ‘De grootste schrik van Anderlecht is Union.’ Ik vrees dat hij gelijk heeft. Chapeau voor wat zij nu doen,” vult kompaan Willem aan, “maar wij gaan geen acht keer op rij verliezen. Jamais.”

Ultra’s

Het is aan het Anderlechtse elftal om hen gelijk te geven. De bal gaat aan het rollen, luid getrommel vanuit het vak met Anderlecht-supporters achter het doel vult de vochtige en donkere lucht. “Everywhere we go, we’re the Sporting boys,” schreeuwen de paars-witte ultra’s luidkeels. Van de Anderlechtse supporter liaison officer en de stewards krijgen we het advies om hen niet in beeld te brengen, ook niet vanaf een afstandje. “Geef je wat om je veiligheid?”, vraagt de steward retorisch.

Er staat veel op het spel, niet alleen de kwartfinale, maar vooral eer. Dan laaien de emoties hoog op. “Stomme aap,” roept een Anderlecht-supporter naar de Union-veldmeester wanneer hij langs de zijlijn voorbijloopt. “Ik ben zelf een fanatiekeling, maar hier zijn ultra’s die er ver over gaan,” fluistert RSCA-supporter Stefaan ons toe. “Toch zijn het maar dertig gasten die de boel steeds verzieken.”

Er klinkt geschreeuw wanneer een Anderlecht-speler tegen de grond wordt gewerkt. “O le le le, o la la, qui ne saute pas, n’est pas Bruxellois,” klinkt het even later wanneer Lapoussin de 1-0 binnen trapt. Terwijl doelman Schmeichel zich voor het eerste halfuur al moet omdraaien, gaat het gezang verder alsof er niets gebeurd is. Anderlecht heeft dan ook nog ruim een uur om de achterstand weg te werken. Als scheidsrechter D’Hondt Union-speler Mac Allister van het veld stuurt, gelooft het uitvak er helemaal in.

Achtste verlies op rij

“Het zal nog moeilijk worden, maar we gaan binnen de negentig minuten gelijk spelen. Daarna gaan we er los over in de verlengingen,” zegt Nele uit Asse, een van de vijftig vrouwelijke fans die zijn meegereisd. “Als we druk zetten, maken we ze dood.”

De ploegen zijn van kant gewisseld en het spel is hervat. Iets na de rust knalt Thorgan Hazard de bal ver over doel richting de hoofden van zijn supporters. “Foefelaar,” schreeuwt een van hen naar de Rode Duivel. Op het veld wordt het bitsiger - Mats Rits en Christian Burgess krijgen geel, en ook naast het veld neemt de nervositeit toe. Dat zal Union-doelman Moris, die nu met zijn rug naar het paars-witte vak staat, geweten hebben. De bezoekers schelden hem de huid vol.

Wanneer Union via een penalty de 2-0 op het scorebord brengt, vliegt een eerste bierbekertje in de richting van Moris’ hoofd. Stewards komen meteen tussen, maar het zal niet veel helpen. Minuut 72, minder dan twintig minuten voor Anderlecht om nog twee doelpunten te maken en ieder geval verlengingen af te dwingen. Toch staan de gezichten in het bezoekende supportersvak steeds meer op onweer, dat drie minuten later omslaat in blinde woede. Enkele RSCA-ultra’s gooien een tiental bekertjes naar Moris. “Op straffe van geldboete,” verschijnt er op de schermen, maar net als RWDM-Eupen afgelopen weekend, wordt de wedstrijd stilgelegd.

De toog in het uitvak wordt uit voorzorg afgesloten, waarop de stoppen bij enkele heethoofden helemaal doorslaan. Er wordt volop geduwd en getrokken met de stewards.

“Ik ga wenen, die achtste keer mag niet,” kreunt RSCA-supporter Timothy wanhopig. “De achtste keer,” zucht zijn maat Willem. “Union zit zonder sterkhouders als Amoura en Puertas. Zelfs tegen tien man lukt het ons nog niet. We worden compleet belachelijk gemaakt.”

Heer en meester

De wedstrijd wordt hervat en in de blessuretijd kan Anderlecht toch één keer scoren, maar een broodnodige zege om het supportershart op te vrolijken, zit er niet in. Wetende dat er weldra wordt afgefloten, vragen we de supporter liaison officer of we in het uitvak blijven of best al vertrekken, om niet het doelwit te worden van enkele agressievelingen. “De vraag stellen is ze beantwoorden.”

Achter ons is de deur van het hek richting het Anderlecht-vak nog maar net in slot gevallen of daar rolt het bekende Union-lied van de grote staantribune: “Bruxelles, ma ville, je t’aime, je porte ton emblème.”

Tot minstens zondagavond is Union heer en meester over het Brusselse voetballandschap.