De Brusselse hartslag bij de Rode Duivels: intimi over rijzende sterren Onana en Mangala

Ze delen een paars-wit verleden, versleten hun jeugdjaren in Brussel en zijn vandaag mee verantwoordelijk voor de hartslag van de Rode Duivels. Middenvelders Amadou Onana en Orel Mangala vanuit de ogen van jeugdvrienden: “Hij wist van jongs af aan al dat hij veel zou moeten opofferen als hij de absolute top wou bereiken.”

Wie de selectie van de Rode Duivels op het EK in Duitsland onder de loep neemt, kan er niet onderuit: acht van de 25 namen hebben een directe link met Brussel of de rand rond de hoofdstad. Niet alleen Anderlechtambassadeur Romelu Lukaku, maar ook andere nieuwe Brusselse sterren schijnen dezer dagen steeds intenser.

Sterke stem

Amadou Onana is in veel opzichten dé Brusselse komeet bij de Rode Duivels. De nummer zes bij Everton is clever op het middenveld en no-nonsense op verdedigend vlak.

Buiten het veld schrijft de veelzijdige Brusselaar zijn eigen popnummers, weet jeugdvriend Matias Varela te vertellen. “Amadou maakt muziek onder de naam 24AM. Hij zet niets online, maar ik heb het wel al mogen horen – hij heeft een sterke stem. Het helpt hem om zijn hoofd leeg te maken, om even niet met voetbal bezig te zijn.”

De in Dakar geboren Brusselaar heeft op korte tijd een internationale reputatie opgebouwd door zijn cultstatus bij Everton. “Daar zit zijn doorgedreven werkethiek voor veel tussen,” denkt Varela. “Amadou wist van jongs af aan al dat hij veel zou moeten opofferen als hij ooit de absolute top wou bereiken. Die sporen zie je vandaag nog: toen we vorig jaar een weekje samen op vakantie gingen, zaten zijn physical en mental coach ook mee op de vlucht.”

Sandwich

Het duo ontmoette elkaar op de speelplaats van het Sint-Michielscollege in Etterbeek. “Tijdens een potje voetbal. Maar het moment waarop we elkaar echt vonden, was wat later op een pleintje ergens in de stad. We hadden een hele namiddag gevoetbald en hadden allebei ontzettende honger. Amadou had geen centen op zak, ik enkel een sandwich. Die deelden we – een herinnering die we vandaag op restaurant nog steeds ophalen.”

De Rode Duivel is vrijgevig, vertelt Varela. “Natuurlijk zit hij in een geprivilegieerde positie. Maar hij deinst er bijvoorbeeld niet voor terug om in de supermarkt te betalen voor anderen die aan de kassa staan. Tegelijkertijd wil hij in gesprekken iedereen betrekken, iedereen op zijn gemak stellen, niemand aan de kant schuiven. En hij wil zijn Brusselse roots niet lossen. Het gebeurt dat Amadou hier niet in een luxewagen, maar op de metro springt om naar de cinema te gaan.”

Duits provinciestadje

Van de provinciale jeugd van Anderlecht op de Heizel – niet de nationale reeksen op Neerpede – trok Onana naar de jeugdelftallen van toenmalig tweedeklasser White Star Woluwe. Daarna pendelde hij als vijftienjarige tussen Brussel en de Gaverbeek voor een moeilijk jaar bij Zulte Waregem, waar de rijzige middenvelder weinig speelminuten kreeg. Toch zette de Brusselaar door, mee onder impuls van halfzus en huidig agent Melissa.

“Hij ging vervolgens als zestienjarige naar de jeugd van de Duitse club Hoffenheim,” vertelt Varela. “Voor veel mensen was het een vreemde stap: ‘Hij is afgewezen bij Anderlecht en Zulte Waregem en gaat het nu bij een onbekend team in Duitsland proberen.’ Er werd mee gelachen. Maar je moet het maar doen: op die leeftijd in een klein kamertje in een Duits provinciestadje gaan wonen, alles en iedereen achterlaten voor dat hogere doel.”

Op bezoek in Hoffenheim was Varela net als de familie van Onana verrast. “Hij stond daar met de présence van iemand die al jarenlang in Duitsland woonde en speelde, constant in interactie met zijn teammaten – hij heeft een enorme talenknobbel.”

Wie hem vandaag aan het werk ziet, spot een geboren leider, een toekomstige kapitein. “Het is bijzonder, maar op het veld zie ik de voetballer Amadou en de mens Amadou. Iemand die zich niet verbergt, die verantwoordelijk is, anderen helpt, risico’s neemt. Zo is hij ook als mens,” zegt Varela.

Ook zijn enthousiaste speelstijl is een weerspiegeling van hoe de controlerende middenvelder in het leven staat. “Hij heeft humor, is een sfeermaker pur sang. Dat komt allemaal heel natuurlijk bij hem.”

Litteken

Onana stond in de openingswedstrijd tegen Slowakije broederlijk naast Orel Mangala, maar volgens watchers moet die laatste zaterdagavond vrezen voor zijn basisplek. Een mogelijke tijdelijke terugval maakt het verhaal van de Lyon-middenvelder niet minder indrukwekkend.

Het verhaal is meer dan eens opgerakeld: toen de tweejarige Mangala aan het spelen was in Etterbeek en snel de straat moest oversteken om zijn bal te halen, reed een roekeloze automobilist de toekomstige Rode Duivel aan. Mangala lag twee dagen in een kunstmatige coma en hield er een litteken in de buurt van zijn linkeroog aan over.

“De motivatie die hij daar later uit heeft gepuurd, valt niet te onderschatten,” zegt boezemvriend Pierre Kadima. “Hij heeft eens gezegd: ‘Als ik zoiets als tweejarige kan overleven, kan ik alles aan.’”

Kadima ontmoette Mangala na de schooluren in de buurt van metrostation Montgomery. “We bleven maar met elkaar lachen. Als je elkaar op dagbasis ziet, werkt die energie aanstekelijk. Orel kan grappen, maar is tegelijkertijd heel nederig, hecht veel waarde aan respect en ziet iedereen als zijn gelijke. Hij is heel open en zal bijvoorbeeld mijn trouwe vrienden ook snel als zijn vrienden beschouwen.”

Risico’s

Eén moment zal Kadima nooit vergeten: twee jaar geleden verloor hij zijn moeder, waarop Mangala – samen met Rode Duivel Dodi Lukebakio, nog een jeugdvriend – de uitvaart tot in de puntjes regelde. “Dat doet hij natuurlijk uit liefde, maar het typeert Orel: hij neemt zijn verantwoordelijkheid en is iemand die snel zaken oplost. Ook bij conflicten. Hij pakt die meteen aan, Orel zal nooit kwaad gaan slapen.”

Die kenmerken spelen ook op het veld een rol van betekenis. Als verdedigende middenvelder kijkt Mangala op naar spelers zoals Marco Verratti, iemand die “altijd risico’s neemt,” liet hij optekenen in het magazine Penalty.

“Dat doet hij ook,” aldus Jean-François Lenvain, die bij de jeugdwerking van Anderlecht jarenlang verantwoordelijk was voor de sociale cel. “Soms sloop er wel wat nonchalance in, maar hij had al vroeg de nodige vista, gaf de juiste passjes links en rechts, en koos zeker niet altijd voor de gemakkelijkste weg.”

Dat bewijst ook zijn parcours: uit ongeduld vertrok Mangala op zeventienjarige leeftijd uit Neerpede, naar de jeugd van Borussia Dortmund. “Hij heeft daar de nodige procentjes bijgewonnen, de nodige werkethiek en discipline gecreëerd.”

Vertrouwen

Via Dortmund ging de Brusselaar naar Stuttgart, om via een huurperiode bij Hamburg een tweejarig verblijf bij Nottingham Forest in de Premier League te verzilveren, en uiteindelijk bij Lyon te belanden.

“In Duitsland kwam zijn ontwikkeling in een stroomversnelling,” zegt Kadima. “Daar is Orel nog meer beginnen te trainen, vooral na de uren, met een individuele en mental coach. Zeker zijn passage bij Hamburg was belangrijk: daar speelde Orel zowat alles mee, een enorme opsteker voor zijn vertrouwen. Want als hij weinig vertrouwen krijgt, voelt hij dat snel.”

“Maar wat hem ook onderscheidt, is de manier waarop hij met kritiek omgaat,” voegt gewezen physical coach Hubert Lemaire toe. “Hij is goed opgevoed en respectvol, belangrijke elementen voor wie het wil maken in het topvoetbal. En hij mag Anderlecht niet via de grote poort verlaten hebben, toch blijft hij een ambassadeur voor paars-wit. Om te slagen in het topvoetbal zijn er nu eenmaal veel routes mogelijk.”