Voor Union zijn de play-offs van alle rede ontdaan

Voor de tweede keer in vier speeldagen play-offs blijven beide Brusselse clubs met lege handen achter. Racing Genk en Club Brugge zijn ondertussen helemaal ontbolsterd tot te duchten titelkandidaten.

De Champions’ Play-offs staan altijd garant voor een portie voetbalsurrealisme. Vorig jaar was er die onwerkelijke titelontknoping, dit seizoen is de nachtmerrie die Union voorlopig moet ondergaan van alle rede ontdaan. Vraag maar aan de verdwaalde Christian Burgess, die in interviews na de match de ene na de andere bizarre quote voorschotelde.

Nul op twaalf voor de ploeg die in de reguliere competitie maar twee keer verloor: het is een scenario waar vooraf niemand rekening mee hield. Union leek in de eerste 45 minuten tegen Club Brugge nochtans op weg naar minstens één punt. De thuisploeg was de betere, maar miste de kalmte (of de kwaliteit) om de bepalende momenten ten volle in zijn voordeel uit te buiten.

Klopp

Het gebrek aan efficiëntie is meer dan ooit een zwaard dat aan twee kanten snijdt. Helaas voor Moris wordt de “slapstickgoal” van Vetlesen – een uittrap van de Union-keeper hobbelde via de voet van de Club-middenvelder in doel – binnen de kortste keren gretig gedeeld via sociale media wereldwijd. De wrange tegengoal staat op dit moment symbool voor de trein van opeenstapelende foutjes achterin bij Union, misstapjes die pas kunnen wegebben als de honger naar die langverwachte driepunter gestild is.

Te midden van de gedeelde emotionele onmacht bij Union op en naast het veld mag de club zich trouwens geprezen voelen met coach Alexander Blessin. Qua spelfilosofie wordt de Duitser weleens vergeleken met zijn landgenoot en Liverpool-coach Jürgen Klopp – de twee kwamen elkaar dit seizoen ook tegen in de Europa League en blijken het goed met elkaar te kunnen vinden.

Maar ook menselijk doet Blessin aan Klopp denken. Zijn nuchtere en evenwichtige, maar ook empathische reactie op de nul op twaalf moet de ploeg mee uit die nachtmerrie slepen. Blessin weet dat hyperemotioneel reageren in de huidige context het geloof in eigen kunnen enkel maar in negatieve zin aantast. In de voor Union surreële toestand blijft hij op het pad van de rede.

Of hoe meestermotivator Klopp het verwoordde net voor de return in de halve finale van de Champions League tussen Liverpool en Barcelona in 2019, waar zijn ploeg zich uit een verloren positie naar de finale knokte: “Just try. If we can do it, wonderful. If not, then fail in the most beautiful way.” Het zijn woorden die evengoed uit een speech van Blessin afkomstig konden zijn.

Lees verder onder de foto

Contrasten

Minder controle was er zaterdag in Genk bij de Deense collega van Blessin. Na de zege in de Brusselse derby vorige week beefde het Lotto Park enkele seconden, zaterdagavond stormde Anderlecht-coach Brian Riemer na de 2-1-nederlaag tegen Genk woedend naar binnen en moest hij bijna onder bedwang gehouden worden. Surrealisme kan uit contrasten ontstaan, de botsing van beelden.

Dit Anderlecht is buitenshuis van een totaal andere dimensie dan op eigen veld. Net zoals op bezoek bij Club Brugge twee weken geleden kon paars-wit in Limburg gewoon niet volgen in het eerste halfuur. Genk bracht champagnevoetbal op de mat en domineerde het middenveld van Anderlecht met Neerpedevoetballers El Khannouss en El Hadj, geruggensteund door de ontketende Galarza en de ex-RWDM-wingback El Ouahdi die deze play-offs helemaal openbloeit. Tot frustratie van Jan Vertonghen, die een halve natrap in de richting van de Marokkaanse belofte-international vreemd genoeg onbestraft zag.

Dat Anderlecht na een matige partij toch op 1-1 kwam dankzij een beauty van Dreyer, leek te moeten kloppen in het plot dat paars-wit dit seizoen voor zichzelf schrijft: maximale efficiëntie.

Wake-upcall

Maar uitgerekend tegen Genk, de club die naar de rechtbank stapte om een match te laten herspelen na vermeende ‘scheidsrechterlijke dwaling’ bij een penaltyfase, kreeg Anderlecht een (vervelende maar reglementaire) bal op de stip tegen in de slotminuut. Misschien wordt deze nederlaag achteraf wel beschouwd als welgekomen wake-upcall. De kwaliteit op verplaatsing moet bij paars-wit gewoonweg omhoog.

Op papier ligt het voordeel in de komende twee speeldagen wel in het kamp van Anderlecht, dat het twee keer tegen Cercle Brugge opneemt: woensdag thuis, zondag uit. Bij de Vereniging lijkt de fut er toch wat uit en zijn er personeelszorgen in de verdediging. Al blijven de troepen van Miron Muslic een uitermate onaangename ploeg om te bekampen.

Union wacht donderdag daarentegen Antwerp in de hel van de Bosuil – er zijn leukere plekken om te vertoeven met een nul op twaalf in het achterhoofd. Tegen datzelfde Antwerp hoopt het Dudenpark zondag dan weer op een eerste thuiszege sinds 28 februari.