Blazen op buizen en trompetten

Op een doodgewone dag waant Zazie zich op een bijzondere plek. Het is alsof we ronddwalen door een oeroud bos, vol treurige geluiden en spannende klanken. Als we onze ogen dichtdoen tenminste, net zoals muzikant Bart Maris dat doet wanneer hij muziek voor ons begint te spelen. Bart bespeelt trompetten, vuvuzela’s, schelpen en koehoorns, zolang hij er maar op kan blazen! Na een uurtje toeteren we allemaal de longen uit ons lijf.

Bart heeft een arsenaal aan blaasinstrumenten op een tafel uitgestald. Vooraleer hij iets zal vertellen over zijn passie voor koperblaasinstrumenten, laat hij ons liever gewoon luisteren.

Hij pakt een grote, roze zeeschelp en sluit zijn oogleden. Pauline en Nessrine trekken grote ogen wanneer Bart er een volle klank uittovert. Net zoals bij een echt instrument! En wat straffer is: Bart heeft zijn zeeslakkeninstrument zelf gemaakt! ‘Ja, dat is heel simpel. Ik heb er een klein gaatje in gemaakt. De trillingen die ik er langs het kleine gaatje inblaas, draaien er als klanken langs de grote opening weer uit,’ toont hij. ‘Zo werkt elk blaasinstrument.’

Hij blaast, wij blazen
Bart kan wel twintig blaasinstrumenten bespelen: van trompetten, bugels tot tuba’s. Nicolas is onder de indruk. ‘Mijn kamer thuis staat vol! Mijn collectie verzamel ik als sinds 20 jaar,’ zegt Bart. ‘Het is begonnen met enkele instrumenten, maar ik heb er intussen meer en meer en meer.’ Maar waarom fascineren blaasinstrumenten Bart dan zo? ‘Je moet in groep werken. Je moet samenspelen. Alleen een blaasinstrument bespelen, is een hele droevige zaak. Als je met velen samenspeelt, kan je grote akkoorden maken. En een blazende muzikant, die mag je niet onderschatten. Het is zoals bij een vechtsporter: hoeveel lawaai hij ook maakt, blazen is het meest ontspannende dat bestaat!’ Bart wil ons absoluut overtuigen van ‘zijn jongens’. Het duurt dus niet lang voor de muzikant ons allemaal een stuk buis in de handen duwt. Een buis? Jawel, een stukje regenpijp, waarop een mondstuk is gezet. Want ook met een regenbuis kan je muziek maken!

Protjesklanken
Op het teken van dirigent Bart zetten we onze trillende lippen aan de buizen. We persen er brommende klanken uit, tot onze kaken kraken en onze lippen ervan gaan slapen. Clémence en Nessrine zijn aangenaam verrast. ‘Het is gemakkelijker om op een plastieken buis te blazen dan op een echt instrument. Het voelt minder zwaar,’ zegt Nessrine. ‘Maar het lijkt wel of we voortdurend protjes laten,’ grapt Clémence.

Zodra we de knepen van het blaasvak onder de knie hebben, vertrouwt Bart ons zijn lievelingen toe. We mogen al zijn instrumenten één voor één uittesten. Nicolas houdt van de tuba. Hij beweegt als een rasmuzikant en gooit zijn torso af en toe naar voren.

Orkest in spe
‘We waren precies een voltallig orkest: het beste ter wereld!’, joelen Alain en Grégoire na afloop. Maar dan moet er dringend een naam gevonden worden voor het blaasensemble van Sint-Jozef. ‘Het baby-orkest?’ aarzelt Camille. ‘Neen, het jongensorkest,’ plaagt Alain alle meisjes.
Tja, het is bijna Valentijn, denkt Zazie bij zichzelf...

-------------------------------------

Ben je gebeten door muziek en op zoek naar leuke concerten, workshops en kampen? Trek dan even aan de mouw van Jeugd en Muziek Brussel. Alle info op www.jeugdenmuziekbrussel.be