Plus que cela change, plus que cela reste la même chose. Het was met frisse tegenzin dat Catherine Moureaux maandag een rood-blauwe coalitie aankondigde voor Sint-Jans-Molenbeek. De liberale aftredende burgemeester Françoise Schepmans spreekt van een coalitie van de 'stabiliteit', terwijl Catherine Moureaux het een coalitie van de 'verandering' noemt.
© PhotoNews
| Françoise Schepmans (MR) en Catherine Moureaux (PS): oude en nieuwe burgemeester in Sint-Jans-Molenbeek.
Opinie
Edito: Catherine Moureaux moet laten zien dat zij de baas is
Twee weken na de verkiezingen is er al geen sprake meer van een dieprode coalitie. Moureaux is door de radicaal-linkse PTB/PVDA en de groenen van Ecolo brutaal herinnerd aan de definitie van politiek als de kunst van het haalbare.
Het is duidelijk dat Catherine Moureaux als dochter van haar vader Philippe door het stof moest. Het is haar eerste mandaat als burgemeester, maar ze moest op haar communiezieltje - excusez le mot - beloven dat ze niet aan cliëntelisme zou doen en dat haar troepen zich zouden gedragen. In de normale mensenwereld heet zoiets een intentieproces. Zeker omdat de PS de jongste zes jaar op de oppositiebanken gezeten heeft. Achter de eis voor een goed bestuur steekt vaker een calimerocomplex: want gij zijt groot en ik ben klein en dat is niet eerlijk.
"Het is duidelijk dat Catherine Moureaux als dochter van haar vader Philippe door het stof moest"
Het bewijs? Moureaux heeft samen met de liberalen wel een integriteitscode opgesteld - gebaseerd op het linkse Barcelona. Die eisen voor goed bestuur waren voor radicaal-links en de groenen gewoon een excuus om zonder gezichtsverlies niet mee te besturen.
De PTB/PVDA van Molenbeek wil niet (mee)besturen, toch niet als ze niet de absolute meerderheid heeft. Maar waarom? Politologen en filosofen zijn het niet eens over de ware aard van het beestje, sommigen zeggen dat het programma van de PTB/PVDA fel lijkt op dat van de socialistische BSP/PSB uit de jaren 1960, anderen menen te weten dat dat maar schijn is en dat de partij nog altijd een broeinest van marxisme-leninisme is. Nu de partij de deur dichtgeslagen heeft, zullen we ook de komende jaren niet te weten komen of ze in een meerpartijencoalitie kan functioneren.
Maar misschien is de reden voor de weigering prozaïscher: in mei 2019 zijn het verkiezingen voor de gewesten, het federaal en het Europees niveau. Machtsdeelname is in het licht van die verkiezingen niet belangrijk. Het volk van Molenbeek moet geduld oefenen.
PTB en Ecolo hebben Catherine Moureaux hardhandig in de armen van Françoise Schepmans geduwd. Schepmans is al tevreden dat de MR er weer bij is, maar voor Moureaux staat er veel op het spel. Ze moet de komende zes jaar laten zien dat ze de baas is in Molenbeek en met een uitgesproken sociaal beleid kiezers teruglokken van de PTB/PVDA. Boeiende tijden in het verschiet.
Fijn dat je wil reageren. Wie reageert, gaat akkoord met onze huisregels. Hoe reageren via Disqus? Een woordje uitleg.