Beeldspraak: paaseieren in het Warandepark

Blijkbaar een traditie, want het archief van Photo News toont verschillende foto’s van dit evenement over meerdere jaren heen. Schattig zijn vooral de foto’s van de jongens en meisjes met vilten petten, wollen mutsen en loden jassen - Bruegeliaanse figuurtjes eigenlijk nog - die poseren met een verkreukeld wit papieren zakje in hun hand, waar dan vermoedelijk hun paasei in zit. Hopelijk een van chocolade, en niet zo’n stom hardgekookt en beschilderd kippenei. Kinderen waren toen hoe dan ook nogal rap content.

Deze foto met een overzicht over het hele park toont echter het bredere plaatje, en zet aan tot een aantal mijmeringen over soberheid en overvloed, paternalisme en ontvoogding. De weg die de arme kindertjes moeten afleggen voor dat ene ei is wel heel erg lang, en dat concept beantwoordt niet meer helemaal aan het hedendaagse idee van een paaseierenraap.

Vandaag geniet het grut van een vrije uitloop en een spannende zoektocht naar dozijnen eieren, die bovendien door klokken en paashaas zijn verstopt, en niet door wat caritatieve volwassenen zijn voorgesorteerd. Terecht, want Pasen is een feest van overvloed en gretigheid na een lange periode van zuinigheid en vasten. Niet het moment om al meteen opnieuw te worden gerantsoeneerd. Dat bij een eigentijdse, ongereguleerde paaseierenraap de snelsten en sterksten het gros van de nesten leegroven, en zo al snel tien keer meer eieren in het mandje hebben dan de kleuter die blijft dagdromen bij dat ene eitje in de forsythia, is niets dat met wat herverdeling achteraf niet kan worden opgelost. De gezonde en democratische 1-kind­-1-ei-politiek weegt niet op tegen de vrijheid blijheid van zo’n run op banken, hagen en struiken.