Edito: Na de ramp

De stad trekt zich opnieuw op gang. Er wordt terug gefeest. Brussel is er voorzichtig weer als toeristische bestemming. Het was geen overrompeling zondag op de 1-meifeesten van ABVV en SP.A in het stadscentrum, maar de gezellige drukte was er wel. Het tangofestival, in een zonovergoten Warandepark, trok heel wat kijklustigen en deelnemers.

Waarom? Het kan niet anders. De stad moet vooruitkijken, de trauma’s verwerken, de ramp vergeten.
De Tijd stak de Brusselse horeca een hart onder de riem met een geslaagde campagne #DiningForBrussels. Mélanie Englebin van restaurant Cécila zag haar restaurant, na een open conflict met de Stad Brussel, terug volgeboekt. Ook andere kranten nemen initiatieven.
Premier Charles Michel zei bij de heropening van de luchthaven van Zaventem: ‘Belgium is back in business’. Want dat is wat nu aan de orde is. Er zal, na de rouw, hard gewerkt moeten worden. Door al de regeringen die dit kleine land rijk is.
De federale regering moet in eigen boezem kijken. Wat liep er mis met de veiligheid? Een kerntaak van elke overheid en normaal gezien zeker een hoofdbekommernis als de regering van rechtse signatuur is. Moet er niet eerder worden ingezet op soft intelligence dan op de machinegeweren in de stad? Die vraag mag zeker gesteld worden.

Ook blijkt uit een reconstructie van VRT dat er op zijn minst stevig wat misliep met de rampencoördinatie in Brussel. Tussen de eerste aanslagen in Zaventem en die in metrostation Maalbeek liep meer dan een uur. Het is niet duidelijk waarom het bevel tot sluiten van de metro zo lang op zich heeft laten wachten. Ook over de bevoegdheid en verantwoordelijkheid is het laatste woord nog niet gezegd.

De aanslagen vielen op een moment dat het land al maanden in terreurniveau 3 verkeerde. De overheden wisten heel goed dat aanslagen op verschillende plekken tegelijk mogelijk waren. Maar ze waren daar maar matig op voorbereid. Een blauwdruk was niet voorhanden.
De grootste uitdaging, naast veiligheid, zal er echter in bestaan om de breuk in de samenleving te herstellen. Daar zal de democratie zich van haar sterkste kant moeten tonen. Al wie de vrijheid liefheeft moet hierbij aan één zeel trekken. Want het zijn precies de partijen die de vrijheid willen afschaffen die baat hebben bij een conflict tussen fundamentalistische moslims en niet-moslims. IS in de eerste plaats.