Estafette: Reeksen en records

Als geboren voetbalfan is mijn grootste jeugdidool vreemd genoeg een basketspeler. Terwijl mijn baskettende neef enigszins rebels voor Charles Barkley supporterde, koos ik lekker mee met de flow voor His Airness. Een waardevolle mening kon je mij niet toedichten, want ik kende Air Jordan vooral van de highlights en van Space Jam met Bugs Bunny. Volledige wedstrijden heb ik nooit gezien. Net daarom heeft hij voor mij waarschijnlijk dat mythische aura.

Je kan je dus wel inbeelden welke dosis endorfine ik moet onderdrukken, om als sportjournalist niet te lyrisch te worden telkens een ‘onbreekbaar’ record van MJ sneuvelt. Begin januari was Jordan opnieuw een record armer. Jimmy Butler scoorde maar liefst 40 punten in één wedstrijdhelft én dat in het shirt van de Chicago Bulls. In datzelfde shirt zette Jordan in 1989 het record op 39. Butler bleef bescheiden – zoals het een butler betaamt – en wilde niet met Jordan vergeleken worden, omdat “hij te veel voor de sport betekend heeft.” Dat enorme respect van een andere topper lijkt me als sporter het hoogste goed. David Beckham eerde Jordan bij Madrid door rugnummer 23 op te spelden en de twee hedendaagse sportgoden Cristiano Ronaldo en Usain Bolt steken hun wederzijdse bewondering niet onder stoelen of banken.

De strafste stoot in dit NBA-seizoen moet Butler mogelijk aan de Golden State Warriors laten. De Warriors verpulverden alvast de beste seizoensstart van vijftien overwinningen op een rij en strandden uiteindelijk op 24, maar dat is slechts de entrée. Met de goede start worden ze geacht het onbreekbaar gewaande seizoensrecord van 72-10 van – wie anders dan – Jordan en zijn Bulls uit ’95-’96 te breken. De bookmakers wrijven zich in de handen, want de Warriors zitten intussen met 41 overwinningen tegen slechts vier verliespartijen nog steeds op recordspoor.

Een gokje ga ik niet wagen, eerder enkele kaarsen branden om Jordan van dit nieuwe recordverlies te behoeden. Misschien moet ik dat ook maar eens doen voor ‘mijn’ Basic-Fit Brussels in eigen land. In de Scooore! League is Basic-Fit Brussels namelijk ook aan een opmerkelijke reeks bezig dit seizoen. Terwijl ze thuis al zeven wedstrijden ongeslagen zijn, hebben ze op verplaatsing al zevenmaal het onderspit moeten delven. Het heeft wel een enorme impact op de beleving. Tijdens de laatste uitwedstrijd tegen Kangoeroes Willebroek reisden er zo bijvoorbeeld heel veel fans mee... Om de ploeg nog maar eens te zien verliezen. In eigen huis is de sfeer op zeven wedstrijden tijd enorm veranderd. Waar ik als speaker op speeldag 1 de vlam in de pan moest jagen bij het begin van de wedstrijd om de fans op het einde uiteindelijk gewoon nog te dirigeren, was de sfeer bij aanvang van Brussels – Verviers afgelopen weekend gewoon uitzinnig. De aankondiging van de spelers verdronk, ondanks de micro en stereoinstallatie, in de talrijke “Nous sommes chez nous” en “Waar is dat feestje?”

Op het einde merkte ik dan weer gewenning bij de supporters. Verliezen is geen optie meer, winnen met 30 punten de logica zelve. Dat geloof speelt ook bij de spelers en trainers. Hoe vaak hoor je ze niet zeggen dat “bij één overwinning de trein weer vertrokken is” of “we gewoon een reeks moeten neerzetten.” Het is bij elke wedstrijd bang afwachten of Brussels eerst het uitspook dan wel de thuisdroom verjaagt.

Terwijl reeksen en records voor sporters een psychologische rol spelen, lijken ze voor journalisten meer en meer een wiskundig onderscheidingsmiddel dat met de verbeterde statistieken overdreven proporties aanneemt. Zo maak ik op mijn voetbalniveau vast aanspraak op het record van het aantal opeenvolgende thuiswedstrijden waarin een flankspeler binnen de 4 minuten en 43 seconden de bal beroert met zijn rechterteennagel. Dat de Butlers en Warriors van deze aarde me dat maar proberen af te pakken!

Tvbrussel-sportman David Nassel ziet sport als een onontbeerlijk onderdeel van zijn levensvisie