Café: Café Métropole

Je moet het zeggen zoals het was: het De Brouckèreplein mankeerde overduidelijk iets zolang het terras van Café Métropole daar niet meer stond. Een goede zaak dus dat het terug is, ook al omdat het zich iets bescheidener opstelt dan voorheen, en niet meer op een illegale manier rijen dik staat.

Is er binnenin veel veranderd? Niet echt. De enige verandering die ik opmerk, vind ik niet geslaagd, namelijk de witte bekleding van de stoelen (godzijdank niet van de fauteuils). Stoelen met een witte bekleding zijn zelden een goed idee, en in Métropole doorbreekt het wit het donkere, haast monochrome oranje-bruin dat zo bepalend is voor de atmosfeer van het interieur van architect Alban Chambon. Wat mij betreft is Métropole trouwens vooral een café om 's avonds te bezoeken, al creëert de passage van de onbezorgde toeristen die in het hotel logeren overdag ook een zekere sfeer.

Op de heropeningsdag heerste er een grote openheid in het café dat nu nieuwe uitbaters heeft. Er kwam zelfs een leraar met zijn klasje binnenwaaien. De garçons zijn nog altijd talrijk en zitten nog altijd net in het pak, achter de toog proberen de flessen Mumm-champagne tot extravagantie te verleiden, al betaalt u ook voor een lait russe met een speculaasje van Maison Dandoy al 5 euro.

Wel verrassend: met Zinnebir en Jambe-de-Bois hebben ook twee bieren van Brasserie de la Senne de vrij beknopte kaart gehaald. Op die manier worden er opnieuw Brusselse bieren geschonken in dit gebouw dat eind negentiende eeuw werd opgetrokken met het kapitaal van de Brusselse brouwerij Wielemans-Ceuppens (kijk maar naar de brouwersattributen op de monumentale centrale luster). Voor de twee biertjes betaal je wel 5,50 en 6 euro, wat ongetwijfeld een record moet zijn.

open: 7/7, 7 > 1.00