Café: Le Chat Touille

Onze kat Marcel komt één keer per dag aan huis met de vraag of er nog wat brokken in het bakkie mogen. Daarna gaat hij weer vogeltjes pesten. Vogeltjes die soms verdacht veel lijken op opwaaiende herfstbladeren – want zo dapper is onze gemankeerde tijger wel. Voor mensen die zelf geen kat hebben, of vinden dat ze van hun kat te weinig aandacht krijgen, is er nu dit eerste Belgische kattencafé, dat toelaat om op verplaatsing over een vachtje te komen strijken.

Het zal u niet verbazen dat het concept uit het Verre Oosten komt. Het wordt in Brussel geïntroduceerd door Monika Jurczykowska, zelf afkomstig uit het meer nabije oosten. Monika richtte eigenhandig haar café in, en leende vijf katten – Noel, Simba, Coca, Fripouille en Chiquita – uit het dierenasiel waar ze als vrijwilligster werkte. Hier leiden ze een comfortabeler leventje.

Bij de toog en de toegangsdeur kunnen ze niet komen, want die zijn met gaas afgespannen, maar er staan wel krabpalen, er hangen nepmuizen, en sommige zitjes (voor de menselijke klanten) hebben een ingebouwde poezenmand. Katten die de aandacht beu zijn, kunnen het via een luikje en een trapje afbollen naar hun privévertrek.

Monika benadrukt dat er van kattenmisbruik geen sprake kan zijn: als ze niet geaaid willen worden, kunnen ze dat te allen tijde laten merken. Het is ook niet de bedoeling dat klanten hun eigen kat meebrengen, want daar komt ruzie van. De katten mogen ook niet op de tafels (wat dat betreft zitten ze nog in een leerproces), en ze mogen niet gevoederd worden, want ze krijgen eten genoeg.

Op alle tafeltjes staat een spray voor wie helemaal gedesinfecteerd wat wil eten of drinken. Het Poolse slaatje met rode biet en haring klinkt lekker, maar stelt sommige gastheren en -dames wellicht wat op de proef.

open: di > zo van 12 > 20.00