Café: The Old Oak

Hoe oude eik? Wat oude eik? Waar oude eik? Er staat voor zover bekend helemaal geen oude eik in de buurt van het Berlaymont-gebouw. En zeer waarschijnlijk staat er ook geen oude eik in de buurt van 99 procent van de oorspronkelijke pubs op de Britse eilanden die ook The Old Oak heten.

De naam kraakt en klinkt nu eenmaal naar traditie en onverwoestbare degelijkheid. Om de Brusselse versie van The Old Oak op zijn degelijkheid te kunnen beoordelen, hebben we er nog niet genoeg tijd doorgebracht, maar op het eerste gezicht is dit toch een van de betere Ierse pubs in de hoofdstad.

Gezelligheid is in ieder geval een van de beoogde troeven. Aan het interieur is – hoe kan het ook anders – heel wat houtwerk te pas gekomen. De pub is ook niet enorm groot, maar toch nog altijd groot genoeg, en de nadruk leek toen wij er waren toch eerder te liggen op bij elkaar zitten en praten, dan op samengepakt staan en zuipen. Een hele reeks tafels staat netjes in het gelid in drie rijen. De rode stenen muren, het lage plafond dat is ingelegd met wat glaswerk, de houten balken en het kaarslicht zorgen voor de sfeer.

Zolang de keuken open is, kun je hier terecht voor eten van de calorierijke soort: burgers, steaks, pies en hier en daar een vegetarisch alternatief. Uit de tap stroomt geel, amber of zwart gerstenat van over het Kanaal, aangevuld met gedistilleerd erfgoed uit Schotland en Ierland en wat Belgische bieren.

Het personeel kwam ons zeer vriendelijk over, al moesten ze ons bekennen dat er geen crisps meer waren – geen cheese and onion, geen salt and vinegar, no nothing. Wel is er wifi en liggen er wat kranten, elke vrijdag is er livemuziek en – needless to say – er lopen voortdurend sportmannetjes voorbij op vier grote schermen die niet van eik zijn, maar toch niet meteen zullen wijken.

open: ma. van 12 > 1.00 + di. & wo. van 12 > 2.00 + do. & za. van 12 > 3.00 + vr. van 12 > 3.30 en zo van 11 > 1.00