Resto: La Villa Lorraine

Gezien het prijskaartje is La Villa Lorraine een van die restaurants die je slechts één keer per jaar bezoekt, om de temperatuur van een welbepaald type gastronomische keuken te meten. Eerlijk gezegd is dat niet meteen het type dat ons heel erg boeit. Maar we onderwierpen de plek nog eens aan een test omdat de Villa sinds kort een nieuwe chef, de amper 26-jarige Maxime Colin, in de potten heeft roeren.

Een zeldzaam en enthousiasmerend feit, dat wijst op de zin van het (zelfs onder de klassieke restaurants) nogal klassieke adres om zich te vernieuwen. Ook de bediening, die zich onderscheidt door een in dit soort etablissement ongebruikelijke spontaniteit, is een positief punt. Een schouderklopje hoeft u niet te verwachten, maar evenmin vervalt men hier in overdreven onderdanigheid.

Wat het decor betreft, is de plek erop vooruitgegaan sinds ons laatste bezoek: de grote rechthoekige zaal is onder handen genomen door de interieurarchitect Jacques Garcia en de sfeer is weliswaar precieus maar niet lachwekkend. Mooi natuurlijk licht benadrukt de tafels.

Op het bord blijkt meteen dat hier niet aan gastronomie wordt gedaan zonder uitzonderlijke producten. Het bewijs? Het voorgerecht: gamberoni – grote diepzeegarnalen met een unieke textuur – op smaak gebracht met een pesto van walnoten en gerookte boniet (€44). De harmonie is groots: de verfijnde smaak van het schaaldierenvlees wordt extra in de verf gezet door de noten en de zeevis.

Het hoofdgerecht, jonge duif uit Dombes (€48), schittert dankzij een bijzonder expressieve fond. Het dessert ? Een soufflé van granny smith in de vorm van een suikerbol – waarvan het hart bestaat uit espuma en appelsorbet – die opmerkelijk licht is.

We vermelden ten slotte nog de wijnkaart die ook niet al te dure flessen aanprijst (Minervois van Gérard Bertrand, Domaine Gramenon, Chinon Philippe Alliet…).

open: di > za van 12 > 14.00 & 19 > 22.00