Festival Bâtard reserveert bühne voor jonge makers

Tijdens de achtste editie van Bâtard presenteert net afgestudeerd podiumtalent zich in en rond de Beursschouwburg een eerste keer voor een ruimer publiek. “Alle jonge makers krijgen een gelijke kans,” zegt artistiek coördinator Sébastien Hendrickx.

"Don Verboven richtte het festival op, dat toen nog ITs Festival Brussel heette, een afsplitsing van het ITs Festival Amsterdam. Na Maarten Soete ben ik aan het roer gekomen," vertelt Sébastien Hendrickx over het festival acht jaar na zijn eerste editie. "De belangrijkste evolutie is dat we sinds vorig jaar op een nieuwe manier het programma samenstellen. Ik volg nog steeds het hele jaar door scholen in Vlaanderen, Brussel, Nederland en in mindere mate Wallonië op. Voordien selecteerde ik voorstellingen, nu zijn dat makers geworden. Dit heeft twee consequenties. Ten eerste probeer ik meerdere voorstellingen van één kunstenaar te zien. Ten tweede laat ik de kunstenaar beslissen wat hij of zij toont op het festival. Dat kunnen ook andere dingen dan theater zijn, zoals video. We kozen voor tien jonge makers in plaats van twintig, waardoor we twee voorstellingen per persoon kunnen tonen.

Wat is de huidige positie en de relevantie van het festival?
Sébastien Hendrickx: Wij functioneren als springplank voor jonge makers. Er komen immers een pak professionelen kijken. Maar Bâtard vormt ook een ontmoetingsplaats voor de deelnemers. Zo krijgen ze elk een dag vrij waarop ze werk van anderen kunnen ontdekken. Voorts doen we aan reflectie en is Bâtard ook fun. Zo doopten we onze eettent Rio de Janeiro: we serveren er eten, snacks en drank in zuiderse sferen. Het eindfeest moet een verrassing zijn, maar we doen wat rond het idee van dj plus verkleedpartij.

Jullie hebben afgestudeerden uit Rits, KASK, P.A.R.T.S. en Sint-Lukas, maar ook uit The School for New Dance Development in Amsterdam en de Toneelacademie van Maastricht. Hoe selecteer je de kunstenaars?
Hendrickx: Het blijft een persoonlijke keuze, al heb ik een lijst met een aantal criteria. Wat is de huidige maatschappelijke relevantie van een stuk? Hoe origineel is de maker? Hoe vakbekwaam zijn de makers al? Door dit af te toetsen blijf ik objectief.

Hoe moeten wij onze weg vinden in het programma?
Hendrickx: Voor het grote publiek zijn dit onbekende namen. Maar we hebben een reputatie opgebouwd: de mensen komen uit nieuwsgierigheid, ze hopen ontdekkingen te doen. Toch proberen we hen persoonlijk aan te spreken. Zo staan in de programmabrochure en online artistieke zelfportretten die ingeleid worden door mij op een erg persoonlijke manier. Aan de toeschouwer geeft dat een idee waarom ik het goed vind. Hopelijk kan ik zo mensen warm maken om te komen kijken.

Naar wie kijk je het meest uit?
Hendrickx: Ik wil niemand individueel naar voor schuiven. Voor mij staan alle makers op dezelfde lijn. Op Bâtard krijgt iedereen gelijke kansen.