Gaël Lambert wint HUB-gedichtenwedstrijd
"Ik heb het niet zo voor rijm." Gaël weigert zich in haar brainstorming te onderschikken aan de dwingende kunst van het rijmen. Het is eerder toevallig als er dan toch eens een metonymie of personificatie schuilt tussen de woorden, in langere gedichten.
"Mijn vriendje heeft ondertussen zoveel gedichten gekregen dat ik ze voor hem bundel." Het gedicht hierboven schreef ze anderhalf jaar geleden. Een paar dagen voordien had ze haar zusje een papieren hoed leren vouwen. Later volgde het bootje, en toen de brainstorm.
Toch draait het niet om de relatie met het mannetje dat ze uit haar vuist tovert. "Ik schrijf nooit over de liefde." Het propje ontvouwt zich, toont zijn facetten en dan moet je het zijn vleugels laten uitspreiden. "Het is een mooi beeld. Mensen worden ook 'geplooid' geboren. Op de wereld bloeien ze open. Ook origamifiguurtjes ontdek je in hun diepste facetten door ze te ontvouwen. En dan bevrijd je de vleugels en moet het wegvliegen."
Hoe de mensen oordelen over haar gedichten, maakt Gaël weinig uit. "Ik schrijf voor mijn liefje, niet voor jury's. Een titel verzinnen voor dit gedicht was dan ook niet de leukste opgave." Het is alweer een conventie waarbij de lezer gemakshalve bij het handje wordt gehouden. "Mensen moeten zelf interpreteren. Ducal oordeelde ook hoe hij wilde."
Gaël ontving al verschillende prijzen voor haar dichtkunst. Onder andere de wedstrijd Jeugd en Poëzie, die ze won toen ze vanuit het Maria-Assumptalyceum in Laken naar de finale werd gestuurd. "Mijn secundaire school hechtte veel belang aan poëzie en proza. Elk jaar diende ik een gedicht in voor de gedichtenwedstrijd."
De jonge dichteres heeft al overwogen om haar gedichten uit te geven. "Het neemt alleen ontzettend veel tijd in beslag. Ik heb al een selectie gemaakt. Nu moet ik ze nog ordenen volgens thema en dan nog lay-outen (zucht). Alweer regeltjes waaraan ik me zal moeten houden."
Momenteel gaat Gaël de grote uitdaging aan. Een kort verhaal, 'drieduizend woorden en in medias res graag!' Taal is en blijft magisch voor Gaël Lambert.
Papieren Vleugels
door Gaël Lambert
Jij. Jouw lichaam. Je lijf.
Ik plooide jou in het putje
van mijn vuist
als een pas veulen
werd je langzaam
nieuwsgierig
een levend iets
je trok je armen open
rekte je voetjes uit
je opende jouw nieuwe ogen en glimlachtenaar me
Je wou alles weten, alles kennen
dus je kon niet blijven
en ik blies je
en
je vloog weg...
Lees meer over: Neder-Over-Heembeek , Events & Festivals
Fijn dat je wil reageren. Wie reageert, gaat akkoord met onze huisregels. Hoe reageren via Disqus? Een woordje uitleg.