Goudblommeke in Papier viert 100ste verjaardag Louis Paul Boon

Louis Paul Boon wordt vanaf 15 maart, de dag waarop de schrijver honderd zou zijn geworden, in verschillende steden gevierd. Maar in Brussel wordt er al op 23 februari een feestje gebouwd in ‘het donkere en met kunstzinnige voorwerpen opgepropte café De Goudpapieren Bloem’.

'W e belichten een aantal schijnbewegingen van Boon," zegt Kris Humbeeck, directeur van het L.P. Booncentrum en curator van de dubbelexpo over Boon in Aalst en Antwerpen. In café Het Goudblommeke in de Cellebroersstraat geeft Humbeeck volgende week een inkijkje: "Waarom begint Boon, die de lezer vooral wilde confronteren met zijn eigen tijd, vanaf de jaren 1950 ineens historische romans te schrijven? Probeerde hij met romans als Jan de Lichte misschien met des te meer kracht iets over het heden te zeggen?"

Ook over Het Geuzenboek, waarin Brussel een cruciale rol speelt, zal Humbeeck "in avant-avant-première" een en ander onthullen. "En Boons romans gaan over bewegingen in de stad, terwijl hijzelf toch maar kleinburgerlijk in het groen bleef wonen. Via de oorspronkelijke terrasdeuren, gered van zijn afgebroken Villa Isengrimus (in Aalst-Erembodegem, red.), gaan we bij Boon op bezoek om dat uit te praten."

Scheef van Brussel
"Ik ken weinig schrijvers in ons taalgebied, zelfs in Europa, die zo roekeloos over hun eigen leven schrijven. Welke schrijver brengt zijn ik zo in het gedrang als Boon in Eros en de eenzame man?" Het is een van de vijf argumenten die Humbeeck in Het Goudblommeke zal aanreiken om Boon vandaag te lezen.

Ook Boons passage in Brussel én Het Goudblommeke kruiden het feestje. Vanaf 1949 vergaderden de redacteurs van Tijd en Mens hier namelijk. Toch verkende Boon Brussel al eerder, van toen hij in 1933 in Schaarbeek gekazerneerd was, en zijn vriend Maurice Roggeman uit de Marollen hem meetroonde. Na de oorlog illustreerde Roggeman Boons 23 afleveringen tellende reportage 'Brussel een oerwoud' in De rode vaan. Daarin observeert Boon de bewoners die elders wegtrokken "op zoek naar de zon van Brussel", maar enkel Nestor Martin vinden, waar ze moerkens vastdraaien of emailleren, of Wielemans-Ceuppens, waar ze flesjes sluiten met de emboucheuse. De taxichauffeurs, die liever wachten op de heren van de Tervurenlaan, weigeren de auteur na een blik op zijn schoenen, "die scheef zijn van in Brussel rond te lopen."

Het kapitool zal nog in tal van zijn romans opduiken; het utopische verhaal Vergeten straat speelt zich integraal af tegen de achtergrond van de Brusselse noord-zuidverbinding. De moderne wereld dringt zich zelfs op aan outlaws, voor wie Boon zich onder meer baseerde op Aalsterse inwijkelingen uit de nu verdwenen Vertinnersgang. Toch breekt er ook een zonnestraaltje door: in het kasboek wordt al eens een schone gedachte geïnd en "Als het kruid te voorschijn komt is het net als in het Jozaphat-park, maar veel mooier nog".