De controversiële stripexpo bezocht

Gezien: De wereld van de strips in originelen, in het huis van de Raad van de Vlaamse Gemeenschapscommissie en in de Lokettenzaal van het Vlaams Parlement. Nog tot en met woensdag 10 juli, elke werkdag en zaterdag van 10 tot 17 uur.

Stel u voor: stripliefhebbers en curatoren Jan Hoet en Dany Vandenbossche stelden een dubbeltentoonstelling samen voor het Vlaams Parlement en de Vlaamse Gemeenschapscommissie, met tweehonderd originele stripplaten van een vijftigtal Belgische stripauteurs. Als campagnebeeld voor de tentoonstelling kozen de twee snoodaards voor een beeld uit Het scheve kind (eigenlijk L'enfant penchée) van de Brusselse stripkunstenaar François Schuiten. Vermits het om een tentoonstelling met originele platen gaat, staat op dat beeld van Schuiten een tekstballon met de originele Franse tekst. Zo kwam er dus Frans te staan op een publicatie van het Vlaams Parlement!

De curatoren, verantwoordelijk voor het campagnebeeld, hadden de affiche voor de tentoonstelling namelijk al laten drukken vooraleer parlementsvoorzitter Jan Peumans, naar eigen zeggen nog altijd geen enge taalnationalist, liet weten dat hij niet kon instemmen met een "exclusief Franstalige tekstballon" en liever een beeld uit een Vlaamse strip gebruikt had gezien. "We konden toch geen Franse tekst in het Vlaamse Parlement laten uitdelen?" was de retorische vraag die Peumans' woordvoerder stelde. Uiteraard niet, Frans in het Vlaams Parlement is wellicht even onwenselijk als acrylonitril in het Wetterse leidingwater.

Toegegeven: het gaat hier eigenlijk niet om officiële communicatie van de Vlaamse overheid, maar om oorspronkelijk werk van een kunstenaar en stadsgenoot die in zijn atelier toevallig zijn moedertaal bezigt. Maar je kan geen politieke carrière en electorale successen bouwen op de bewering dat Nederlandstaligen en Franstaligen in twee compleet gescheiden werelden leven, en dan zomaar een bewijs tégen die bewering laten bestaan. De tussenkomst van de parlementsvoorzitter is dus allesbehalve pietluttig. Het is hooguit een vervelend gevolg van een politieke logica. Pas als iemand over die tussenkomst een opmerking over zou willen maken - vooral de culturele wereld zoekt graag op de meest dwaze momenten het communautaire conflict op - zullen we van pietluttigheid kunnen spreken.

Ook dit moeten we toegeven: een striptentoonstelling organiseren met als enige, magere, verkoopsargument het feit dat ze tweehonderd originele platen bij elkaar brengt - en vervolgens dat originele karakter schenden op het campagnebeeld: (faut le faire!) je moet het maar doen! Gelukkig bleek de ruggengraat van de curatoren door hun veeleisende carrière voldoende verzwakt. Je zou hen ervan kunnen verdenken dat ze door hun keuze voor Schuiten met opzet niet voldoende hebben gedaan om de hetze te vermijden, maar uiteindelijk ontbrak het hen dan toch aan de moed om het werk van hun eigen kunstenaar te verdedigen, en hebben ze op de kaft van de tentoonstellingsbrochure het tekstballonnetje wit gemaakt. Peumans! woordvoerder had het al gezegd: voor het bedrag dat de twee curatoren voor hun opdracht hadden gekregen was het "toch niet te veel gevraagd om een prent zonder Franse tekstballon te kiezen." Je ziet: als artistieke overwegingen even aan de kant moeten worden geschoven voor taalpolitieke, dan zijn de vertegenwoordigers van alle Vlamingen zelfs bereid om daarvoor te betalen.

Wat we ten slotte ook nog moeten toegeven is dat de originele prent van Schuiten, mét Franse tekst, wel nog steeds in de Lokettenzaal hangt. Het is natuurlijk nog altijd mogelijk dat Schuiten die zelf komt weghalen, maar zolang hij dat niet doet, zitten we er natuurlijk mee. We raden u dan ook aan om misschien maar beter niet naar de Lokettenzaal af te zakken. Uiteraard is dat zonde, want u treft er ook niet-subversief werk aan van Vlaamse tekenaars als Kamagurka, Brecht Evens, Herr Seele, of Jan Bosschaert. Bovendien zou de tentoonstelling u in de gelegenheid stellen om ons Wiske nog eens te aanschouwen zonder verplicht te worden in haar decolleté (zoek ander woord) te kijken. Maar waarom thuis niet gewoon zelf nog eens de volledige, mooi afgewerkte strip ter hand nemen?

Nog erger is het namelijk gesteld in het raadsgebouw van de VGC, waar het werkelijk vergeven is van onvertaalde teksten van Franquin, Jijé, Hergé, Roba, of Peyo, ... Vooral Brussel blijft in ons verhaal toch een vervelende kwestie.