Wacht er nog iemand op een tentoonstelling over peace, love, and understanding? De zinnenprikkelende expo Revolutions laat daar geen twijfel over bestaan.
Revolutions, records and rebels. Nog tot 10 maart in het ING Art Center.
Review
Records and rebels: zinnenprikkelend revolutionair
De sixties. Was je er niet bij, dan heb je blijkbaar wat gemist. Ongebreidelde creativiteit, vrije liefde, fantastische muziek en nieuwe politieke ideeën overspoelden de wereld onder een psychedelische blauwe hemel.
Het is makkelijk in de val te trappen van de heersende clichés over de jaren 1960, maar dat doet Revolutions. Records and rebels 1966 – 1970 niet. De remake van de expo die eerder te zien was in het V&A in Londen, toont een totaalbeeld van de periode waar menig babyboomer nog mee dweept.
Ja, er zijn de swinging sixties, The Beatles, The Stones en de Summer of Love, maar ook de sociale onrust, botsende ideeën en het protest uit de jaren 1960. De hoeveelheid aan spullen die de curatoren bijeen weten te brengen, is ronduit overweldigend. Van een mini-jurk van Twiggy over John Lennons handgeschreven lyrics voor ‘Lucy in the sky with diamonds’ tot de op Woodstock stukgeslagen gitaar van The Who-gitarist Pete Townshend.
Uit een hoofdtelefoon schalt bij elk thema een aangepaste soundtrack. Het moet gezegd: een nakende aanslag op je zintuigen is reëel.
Sterk is de Belgische toets: aan de muur prijken foto’s van Herman Selleslags: Jimi Hendrix in het Zoniënwoud, Frank Zappa in het Paleis voor Schone Kunsten en The Stones in het Sportpaleis van Schaarbeek. Mooi zijn ook de zwierig gehaakte kostuums van Ann Salens die ze voor Nicole en Hugo ontwierp.
Reclameaffiches bedacht door de Mad men van weleer illustreren massaconsumptie en de economische boom. Sociale strijd zien we terug in affiches van de Black Panther-beweging, over homorechten of de afschaffing van de abortuswet in New York. Of dichter bij huis in pamfletten van Leuven-Vlaams. De protesten in dit deel van de expo leven vandaag voort in hashtags als #metoo, #blacklivesmatter of #resist.
Het is een beetje vreemd dat het weinig verhullende kostuum dat Jane Fonda droeg in Barbarella een plaatsje krijgt naast Germaine Greer en Women’s Liberation. Niemand die daarom maalt. Na het protest, het groeiende milieubewustzijn en het geloof in de computer eindigt de expo met John Lennons ‘Imagine’ in de koptelefoon.
Een stevige dosis idealisme, maar niemand heeft gezegd dat het verboden is te dromen.
> Revolutions. Records and rebels 1966 – 1970
> 10/3, ING Art Center
Lees meer over: Brussel-Stad , Expo , ING Art Center
Fijn dat je wil reageren. Wie reageert, gaat akkoord met onze huisregels. Hoe reageren via Disqus? Een woordje uitleg.