Sarah Moon: zoeken naar de droom in de realiteit

In de modewereld, waar het allemaal draait om opvallen, is modefotografe en cineaste Sarah Moon een uitzondering. Met haar ingetogen, dromerige en mysterieuze foto’s drukte ze een persoonlijke stempel op haar commerciële werk. Die eigen, geheimzinnige wereld onderzoekt ze vandaag verder in haar films en persoonlijke werk.

Sinds de jaren 1970 zijn de foto's van Sarah Moon onlosmakelijk verbonden met de internationale modewereld. Ze fotografeert voor modehuizen als Cacharel, Chanel, Comme des Garçons of Dior in haar eigen unieke stijl. De beelden van Moon zijn zacht, romantisch, melancholisch, meer droom dan realiteit. De wereld die ze in haar foto's creëert, lijkt buiten de tijd te staan en is ontdaan van zijn historische context. Er is geen decor, of een bijzondere pose. Ze fotografeert met oog voor vorm en heeft een heel herkenbare signatuur.

Sarah Moon werd in 1941 in Parijs geboren als dochter van een Frans-Amerikaanse vader en een Duits-Joodse moeder. Haar jeugd bracht ze door in Engeland. Ze was de dertig voorbij toen ze carrière maakte met haar fotografie. Daarvoor werkte ze als model. Ze stond voor de camera van legendarische fotografen als Helmut Newton, Irving Penn en Guy Bourdin maar voelde zich daar nooit helemaal goed bij. Backstage maakte ze foto's van haar collega-modellen. Haar sterke gevoel voor licht en de typische onscherpte zaten er van meet af aan in. Haar opvallende stijl was niet geforceerd, maar een gevolg van haar bijziendheid.

Mysterieuze meisjes
In 1978 lanceerde Cacharel het parfum Anaïs Anaïs met het lieflijke en wazige imago van Sarah Moon. De campagne betekende haar grote doorbraak. Elke vrouwelijke thirtysomething herinnert zich nog de rozige, grofkorrelige kleurenfoto's van pioenrozen en zorgeloze meisjes die de advertenties sierden. We knipten ze uit en beplakten er onze schoolschriftjes mee.

Allemaal wilden we graag het parfum van Cacharel maar we stelden ons al tevreden met de staaltjes uit de parfumerie. Een geslaagde campagne: geen product maar een überromantisch imago dat met de foto's van Sarah Moon subliem werd neergezet. Bijna tien jaar later lanceerde Cacharel een nieuw parfum. De campagne van LouLou was het naïeve bakvisje van Anaïs Anaïs wat ontgroeid. In de advertenties figureerde een jonge vrouw die zelfbewust in de camera keek. Sarah Moon koos dit keer voor blauwtinten. Het harde licht werd zacht door de onscherpte. Alle aandacht werd naar de blik van het model gezogen. Moon was ook verantwoordelijk voor de reclamespot op televisie. Het ongrijpbare, wat mysterieuze meisje uit de advertenties onthulde in de spot wie ze was: "LouLou? Oui, c'est moi." Mooie cinema. En weer werd de advertentie zorgvuldig uit magazines gescheurd om er de binnenkant van de kleerkast mee te versieren.

Fotografe Sarah Moon blijkt vandaag al even ongrijpbaar als het meisje uit de LouLou-reclame. Haar relatie met de pers is moeizaam. Ze is niet snel tevreden over haar foto's. Ondanks haar indrukwekkende oeuvre zijn er maar weinig beelden die ze echt goed vindt. Misschien liggen hier de wortels van haar argwaan. De polaroid van de voorbijvliegende meeuw die recht in de camera kijkt, noemt Moon een uitzondering. Een beeld waar je echt tevreden van bent, noemt ze een zeldzaamheid. De foto is haar overkomen. In de fractie van de seconde waarin Moon op de knop drukt, heeft het toeval haar een handje geholpen om een onwaarschijnlijk krachtig beeld neer te zetten. Een vogel in volle vlucht die recht in de camera kijkt: hoe zeldzaam is dat?
Die hang naar het toeval dat iets bijzonders kan toevoegen aan haar beelden is een constante in het werk van Moon. Ze wil er actief naar op zoek gaan maar tegelijk weet ze dat je het toeval niet kunt vinden, het moet je overkomen.

Haar keuze voor grofkorrelige film en polaroid speelt in de kaart van het toeval. Het polaroidnegatief is vlek- en krasgevoelig. Wat een andere fotograaf absoluut probeert te vermijden, is deel van Moons signatuur. Ze omarmt het onvolmaakte.

Sarah Moon heeft twee decennia lang haar stempel weten te drukken op de modefotografie. Koppig is ze haar eigen weg gegaan. In haar fictieve wereld is de cultus van het model van geen tel. Ook de slogan 'sex verkoopt' is er maar een hol begrip. Moons unieke spel met vorm, onscherpte, licht en schaduw maakt haar tot een groot fotograaf.

open: woensdag > zondag van 12.00 > 20.00 uur
tickets: €3/4/5