Wilde verftubes van het Hongaars fauvisme

Onze fauvisten, dat zijn de Brabantse, verzameld rond de mecenas-brouwer François Van Haelen in de Put van Kalevoet. Aan de gloeiende kleuren van Louis Thevenet, Rik Wouters of Edgard Tytgat kun je je vandaag nog altijd warmen. Maar de internationaal meest gekende en meest ‘fauvistische’ fauvisten waren de Fransen met hun Henri Matisse, André Derain en Maurice de Vlaminck. Nu kun je in het Stadhuis van Brussel ook Hongaarse fauvisten ontdekken die, net zoals de Brabantse, iets minder woest met de verftube (onvermengd!) tekeergingen dan de Franse schilders.

Veel jonge Hongaarse kunstenaars gingen honderd jaar geleden naar Parijs om hun opleiding te vervolmaken en nieuwe trends in de schilderkunst op te snuiven. Wat minder gekend is dat velen onder hen - zoals Márffy Ödön, Béla Czóbel, Vilmos Perlrott-Csaba en Sándor Ziffer - in Belgische steden hun schildersavontuur voortzetten. Vooral Brugge, Zeebrugge en Oostende waren populair en je vindt ze op hun schilderijen terug in een Provençaalse gloed zoals je die steden van het noorden nog nooit zag. Het is dus heel logisch dat de tentoonstelling na Frankrijk eerst België aandoet. Zereist die moderne schilders gewoon achterna. Onder hen zitten ook 'onontwikkelde fauvisten' en 'leerling-fauvisten', zoals de Franse kunstcriticus Louis Vauxcelles - die trouwens ook de collectieve naam 'Les Fauves' ('wilde dieren') bedacht - ze noemde. De Hongaarse fauvisten in al hun lokale, Franse én Belgische variaties zijn op het Stadhuis van Brussel ook ingedeeld aan de hand van deze drie ankerlanden. Zo ontdek je dat de Europese kunst altijd al gedialogeerd heeft en worden ook de Hongaarse fauvisten wat meer van ons.

wanneer: > 20/3/2011, di > zo 10.30 > 18.00
waar: Stadhuis Brussel, Grote Markt/
ticket: €6/4,50/2,50 (-15: gratis)