Agenda sprak met de makers van 'Le nom des gens'

De jonge, extraverte Bahia Benmahmoud eert het ‘make love not war’-gedachtegoed en duikt met haar politieke, conservatieve vijanden in bed. Agenda sprak met de makers van Le nom des gens, een goedbedoelde komedie met een flinke snuif Woody Allen.

De jonge, extraverte Bahia Benmahmoud eert het 'make love not war'-gedachtegoed en duikt met haar politieke, conservatieve vijanden in bed. Agenda sprak met de makers van Le nom des gens, een goedbedoelde komedie met een flinke snuif Woody Allen.

Regisseur Michel Leclerc en scenariste Baya Kasmi vormen een mooi koppel en putten inspiratie uit hun eigen leven. De rol van de vrijgevochten Bahia gaven ze aan Sara Forestier die in 2005 de César won voor beste belofte en in Gainsbourg (Vié héroique) France Gall neerzette.

Hoe hebben jullie elkaar leren kennen?
Michel Leclerc: We hebben elkaar tien jaar geleden ontmoet. Toen ze zei dat ze Baya heette, associeerde ik haar met Brazilië, Copacabana, carnaval en sexy meiden. "Die naam is Algerijns," antwoordde ze droog. "Islam. Niet zo sexy. Maar wees gerust, ook Algerijnse vrouwen kunnen naakt op een strand gaan liggen." Waarna ze mijn naam vroeg. Leclerc, Franser kan niet. Zo begint ons verhaal. Zo begint de film.

Het viel op. Telkens als zij over haar familie vertelde of ik over de mijne, detecteerden we dezelfde neuroses. Daar drijven we de spot mee. Meestal vertrokken we van autobiografische situaties om vervolgens onbeschaamd te liegen en te fantaseren.

Le nom des gens is een vrolijke film maar lijkt resoluut in te gaan tegen het huidige politieke discours over multiculturaliteit.
Baya Kasmi: De film spreekt voor zich. We zijn niet gelukkig met het huidige politieke klimaat, de obsessie met Arabieren en joden en het opspelende communitarisme. We worden voortdurend verplicht om te preciseren waar onze roots liggen. Ben je een Arabier dan moet je wél een muzelman zijn en de Palestijnse zaak steunen. Ben je een jood dan moet je Israël lippendienst bewijzen. Dat soort denken bevalt ons allerminst. Ik ben joods als ik een antisemiet ontmoet. De keuzes die je als mens maakt zijn belangrijker dan de plek waar jij of je ouders toevallig geboren zijn.

Waarom zoeken jullie de taboes met opzet op?
Kasmi: We moeten niet overal bang voor zijn. We worden zo al genoeg bang gemaakt. Bang voor de vreemdeling, bang voor de moslim. Ten tijde van de vogelgriep werden we zelfs bang gemaakt voor vogels. Twee, wat is dat toch met die alomtegenwoordige slachtoffercultuur? Ik denk niet dat mensen die geleden hebben onder kolonisatie, pedofilie of deportatie door de nazi's voortdurend beklaagd willen worden. Zij willen zoals iedereen zijn. Kunnen lachen.

Sara, wat denk jij van je personage en de vele naaktscènes?
Sara Forestier: Bahia is een moderne heldin in mijn ogen. Heel in het begin was ik even bezorgd. Een jonge vrouw die met al haar vijanden in bed duikt, is dat niet teveel een fantasma van de regisseur? Wat me geruststelde was dat Bahia helemaal niet beeldschoon moest zijn. Ze mag op haar manier mooi zijn. Ze is een heldin omdat ze zichzelf mag zijn.

En die naaktscènes? Blijkbaar ben ik grappig als ik naakt rondloop. Interessant is het absurde element. Le nom des gens is décalé: een beetje burlesk, een beetje gek. Het mocht opwindend en levendig zijn. Ik heb het voor films waar leven in zit. Er zijn al zoveel films die van de eerste tot de laatste minuut gecontroleerd zijn. Dat gaat zover dat je op voorhand weet wanneer een personage gaat huilen én dat je zult moeten meehuilen.

Slotvraagje, is Woody Allen een held van jullie?
Leclerc: Euh... een van de voornamen van onze zoon is Woody. Spreek dus gerust over een obsessie.