In a better world

De Deense Susanne Bier (After the wedding, Brothers) plaatst ostentatief een handvol personages voor hetzelfde dilemma: is geweld gewettigd als men met geweld geconfronteerd wordt?

Een dokter werkt zich in Afrika te pletter terwijl de lokale beul maar onschuldige meisjes gruwelijk blijft verminken. Thuis in Denemarken is zijn zoontje op school het makkelijke slachtoffer van een pestkop. Een nieuwkomer in de klas aarzelt niet om de bruut hardhandig aan te pakken. Hij heeft pas zijn moeder begraven. Zo kalm als hij uiterlijk is, zo raast het vanbinnen.

Bier buigt zich ook over de vraag hoe het verder gaat als je inderdaad je toevlucht neemt tot geweld. Een boodschap wordt niet geëxpliciteerd. Eerder onderzoekt ze de kleine en grotere tekortkomingen en irrationele neigingen die maken dat we wel streven naar een betere wereld maar daar vaak in mislukken. Waar botsen goede voornemens op de werkelijkheid? Interessant. De esthetiek is verzorgd, de stijl doordacht en de acteurs zijn meer dan goed. Een raadsel is het niet dat de film bij veel mensen wat losmaakt en de Oscar voor beste buitenlandse film won.

Zelf ben ik minder onder de indruk. De personages raken me amper omdat ze overduidelijk de droomwereld bevolken van een scenarist en regisseur die iets willen zeggen. Wat hen overkomt, blijft vooral theorie. Het zijn voorbeelden, geen mensen van vlees en bloed.