BIFFF viert dertigste verjaardag met hoge gasten

De dertigste verjaardag van het BIFFF lokt nogal wat schoon volk naar Thurn & Taxis. Drie coryfeeën worden geridderd en opgenomen in de Orde van de Raaf. Naast William Friedkin ('The Exorcist') en Barbara Steele ('La maschera del Demonio') is dat Terry Gilliam. Een gesprek met de man die na Monty Python tekende voor tot de verbeelding sprekende films als 'Brazil', '12 Monkeys' en 'Fear and Loathing in Las Vegas'. “Mijn vrouw zegt dat ik altijd dezelfde film. Echo, echo, echo.”

Terry Gilliam komt niet met lege handen naar het BIFFF, het festival van de fantastische film en de thriller. Op de openingsavond wordt The Wholly Family vertoond waarmee hij vorig jaar de Prijs voor Beste Europese Korte Film won. Fijn. Maar het was natuurlijk nog fijner geweest als Gilliam een nieuwe langspeelfilm had kunnen laten zien.

"Alles was in gereedheid om Don Quichot te maken met Ewan McGregor en Robert Duvall. Maar de financiering stortte in elkaar. Dat was balen. Ik voelde me een afgetrainde atleet die te horen krijgt dat de Olympische Spelen afgelast zijn. En wat moet je dan doen met al die energie die nergens heen kan? Meestal neemt dat de vorm aan van een zware depressie. Men zegt dat ik de filmindustrie verlaten heb maar dat klopt niet. De filmindustrie heeft mij verlaten (lacht)."

Wat is het donkerste moment uit uw carrière?
Terry Gilliam: Mijn nachtmerrie is dat mijn carrière maar niet starten wil. Ik zit hier nu over mijn werk te praten met jou en dat streelt mijn ego maar ik weet eigenlijk wel beter: ik zou films moeten maken. Het donkerste moment was zonder enige twijfel het plotse overlijden van Heath Ledger tijdens de opnames van The imaginarium of Doctor Parnassus. Niet alleen mijn ster stierf, ook mijn beste vriend. Dat wil ik nooit meer meemaken. Dat drie grote sterren (Johnny Depp, Jude Law en Colin Farrell, red.) voor hem insprongen zodat de film kon afgewerkt worden, bewijst hoe hoog men Heath op had. Geen haar op mijn hoofd dat er aan twijfelt dat hij de beste acteur van zijn generatie was. Hij was behalve charmant, intelligent en bijzonder getalenteerd ook zeer viriel. Een echte man! Dat kun je van weinig jonge acteurs zeggen.

Welke plaats neemt Monty Python nog in uw leven in?
Gilliam: We gaan nooit meer samenkomen om iets te maken. Maar we zien elkaar wel nog geregeld, meestal tijdens dinertjes. Het lukt zelden om er all vijf bij te zijn. Meestal zijn we met vier en dan roddelen we over de vijfde. Ook publiek durven we elkaar af te zeiken. Dat vinden we zelf leuk. Maar we krijgen daar nogal wat reactie op. Alsof het een halszaak is om iemand te beschimpen.
We blijven wel Monty Python materiaal recycleren: dat levert een aardige duit op. (Lacht) Niet genoeg om schatrijk te zijn maar wel om de hypotheek af te betalen en nee te zeggen tegen werk dat we niet willen doen. Alleen voor John Cleese is het niet genoeg omdat hij zoveel alimentatie betalen moet (buldert).

Naar het schijnt is er ooit sprake van geweest dat u Harry Potter zou verfilmen.
Gilliam: J.K. Rowling wou me. Ze had nochtans Monty Python en Time Bandits gezien. (Lacht) Eigenlijk had ze gelijk. Toen ik het script las dacht ik: dit verfilm ik met de ogen dicht. Ik was de geknipte figuur maar maakte de studio's te nerveus.

Met welke films bent u opgegroeid?
Gilliam: Zoals elke Amerikaanse jongen zag ik vooral komedies met Jerry Lewis en Dean Martin. Mijn ogen gingen op toen ik op een dag geconfronteerd werd met Paths of Glory van Stanley Kubrick. 'Aha, film kan ook over iets belangrijk gaan!' Toen ik Ingmar Bergmans werk zag, wist ik helemaal niet meer waar ik het had. Ik ben kortom met echte cinema opgegroeid. Daarom ben ik zo boos als ik zie hoeveel slechte films tegenwoordig gemaakt worden.

The Wholly Family + The Raven (opening ceremony) speelt op 5 april 2012 om 20.00 uur (12/13 euro)

Brussels International Fantastic Film Festival (BIFFF)
wanneer: 5 > 17 april 2012
waar: Thurn & Taxis, Havenlaan 86C, Brussel
info: www.bifff.net