Buried

Een Amerikaanse vrachtwagenchauffeur wordt wakker in het pikdonker. Het duurt even voor hij beseft wat er is gebeurd: hij is levend begraven in een houten lijkkist ergens in Irak waar veel zand is en gsm-bereik.

Zijn ontvoerder laat per telefoon weten dat hij maar een dik uur de tijd heeft om het losgeld te verzamelen. De zuurstof raakt op, de batterij van de gsm loopt leeg.

In paniek begint de arme stakker bazen, familieleden en overheden op te bellen. Met zowat iedereen moet hij onderhandelen. Over zijn leven. Paniek, frustratie, doodsangst: de emoties laaien hoog op. Sommige reacties zijn misselijkmakend.

De camera verlaat de kist niet. Ik deed het in mijn broek van schrik en benauwdheid. Maar ook minder claustrofobische collega's hapten naar adem.

Een goed idee is goud waard, maar de ware mirakels werden verricht tijdens de uitwerking. Scenario, cameravoering, vertolking, geluid zijn haast foutloos.

Buried is bijzonder spannend zonder inhoudsloos te zijn. De subtekst maakt duidelijk dat de makers serieuze bedenkingen hebben bij de Amerikaans-Britse Irak-politiek. De bittere climax laat je perplex.

zalen: Kinepolis, UGC De Brouckère