De 3 beste films van de week

Deze week: knappe cinema van regisseuse Suzanne Quillévéré, een lyrisch en melancholisch portret van Emily Dickinson en een gedurfde Amerikaanse computeranimatiefilm.

RÉPARER LES VIVANTS
Een jonge, vitalistische surfer verongelukt. Het verdriet van de achterblijvers is peilloos. Toch is Réparer les vivants een ode aan het leven en een ode aan het vernuft en de goedheid van de mens. Het hart van de hersendode jongen kan het leven redden van een alleenstaande moeder van twee zonen. Van spoedartsen over familieleden, geile verpleegsters en coördinatoren tot hartchirurgen: iedereen die van ver of dichtbij betrokken is bij de harttransplantatie komt in beeld. Het idee komt uit een roman maar regisseuse Quillévéré (Suzanne) maakt er knappe cinema mee.
FR, 2016, dir.: Katell Quillévéré, act.: Tahar Rahim, Emmanuelle Seigner, Dominique Blanc, Anne Dorval, 103 min.

A QUIET PASSION
Een shot raffinement, wie kan het niet gebruiken in tijden van onbeschofte populisten die presidentsverkiezingen winnen? Voor het onversneden spul moet je bij Terence Davies zijn, de regisseur van Distant Voices, Still Lives en The deep blue sea. Zijn nieuwe film is een even lyrisch als melancholisch portret van Emily Dickinson, een Amerikaanse dichteres die honderd jaar geleden intense, raadselachtige gedichten schreef die lezers tot op vandaag beroeren. Won rustig de Grote Prijs van het Filmfestival van Gent.
UK, BE, 2016, dir.: Terence Davies, act.: Cynthia Nixon, Jennifer Ehle, 125 min.

MA VIE DE COURGETTE
Leen de kinderen van de buren als u zonder kinderen niet naar deze Frans-Zwitserse animatiefilm durft. Hij kostte nog geen tiende van de doorsnee Amerikaanse computeranimatiefilm maar is tien keer gedurfder, eerlijker en aangrijpender. Courgette is de bijnaam van een jongetje dat naar het weeshuis nadat hij zijn zuipende, meppende moeder van de trap geduwd heeft. Daar botst hij op de kinderen van junkies en mishandelaars. Dat lijkt ontzettend deprimerend en miserabel. Maar de poppenfilm is het tegenovergestelde: zo opbeurend als maar kan. Steelt je hart.
FR, CH, 2016, dir.: Claude Barras, 66 min.