Film: Black

Black is eerder de shit van de week dan de shit van de eeuw. Maar dat is toch ook al niet slecht? Vergeleken met lowbudgetdebuut Image zetten hemelbestormers Adil El Arbi en Bilall Fallah een grote stap voorwaarts.

Hun van jeugdauteur Dirk Bracke overgenomen verhaal laat zich samenvatten als Romeo en Julia in 21e-eeuws Brussel in plaats van zestiende-eeuws Verona, en de groezelige stadsbendes Black Bronx en 1080 in plaats van de aristocratische families Capulet en Montague.

De personages missen helaas diepgang, nevenpersonages leunen zelfs tegen de karikatuur aan. Voor een buitengewone film is een sterker scenario nodig. Die werkpunten vallen niet meteen op, omdat Black verbazend goed vooruitgaat. Geestdriftig trachten El Arbi en Fallah constant te scoren. Soms met een grapje, meermaals met on-Belgisch pittige actie.

Martha Canga Antonio en Aboubakr Bensaïhi spelen de hoofdrollen met hart en ziel en de energie van aanstormend talent. Ook de glamoureuze, opwindende fotografie van duister Brussel draagt bij tot het hitpotentieel.