Film: Desert Haze

"Veel mensen zeggen dat dit een woestijn is, maar ze is niet leeg. Je bent er nooit alleen," merkt iemand terloops op. Beter kun je deze als een lappendeken in elkaar gehaakte westerndocumentaire niet samenvatten.

De Belgische Sofie Benoot sluit er een heuse Amerika-trilogie mee af. In Fronterismo verkende ze de grens tussen Mexico en Texas, in Blue meridian trok ze langs de vervallen en verwoeste oevers van de Mississippi. Dit keer trotseert ze de Amerikaanse woestijn, vastbesloten om verder te kijken dan de mythe.

Door de western, dat magnifieke filmgenre dat een sleutelpositie inneemt in de identiteitsvorming van de USA, zijn we vertrouwd met de landschappen, stofwolken, vergezichten en zonsondergangen die de horizon rood kleuren. Zonder er evenwel veel van te weten. In dat gat duikt Desert haze.

Van de o zo fotogenieke omgevingen wordt geprofiteerd, maar zonder het daarbij te laten. Van het grote niets waar de onherbergzame woestijn voor doorgaat, blijft na het zien van deze documentaire evenveel over als van die flessen waar revolverhelden op oefenen. Het verhaal van de rotsen en het begin der tijden, het verhaal van de inheemse Amerikanen of van de astronauten die van Mars-wandelingen dromen, de nog steeds zichtbare sporen van de pioniers die naar het Westen trokken, hunkerend naar "land, goud en religieuze vrijheid": het zit er - yee-ha! - allemaal in.

Release: 18/9, avant-première + Meet the director: 11/9, Bozar