Film: Et maintenant on va où?

De selectie voor de Un Certain Regard-sectie van het Festival van Cannes, de publieksprijs op het Filmfestival van Toronto, de lovende recensies in de Franse pers: we misgunnen Nadine Labaki het succes niet. We staan er alleen een beetje van te kijken.

Labaki leerde het vak door reclamespots te draaien en videoclips in te blikken voor de bekendere zangeressen uit het Midden-Oosten. Mooie, afgelikte beelden maken, warme kleuren op elkaar afstemmen, scènes laten bruisen van de energie, de Libanese regisseur heeft het in de vingers.

In haar film wordt gezongen en gedanst en er zijn pogingen tot humor. Net als in haar debuutfilm Caramel spelen vrouwen de eerste viool. De vrouwen van een fictief geïsoleerd dorp zijn het beu om hun echtgenoten, zonen en vaders te moeten begraven telkens als de oude conflicten tussen christenen en moslims oplaaien en uitmonden in bloedbaden. Ze besluiten hun verschillende godsdiensten te negeren en samen te spannen. Door hun mannen continu af te leiden hopen ze het geweld en de oorlog op een afstand te houden. De gekste strategieën worden daarbij ontplooid.

Op zo'n vredelievende en goedbedoelde fabel kun je moeilijk boos zijn. Maar daar houdt de goodwill op. Labaki's universum is te artificieel en de personages zijn te karikaturaal om ons te betoveren.

zalen: UGC De Brouckère, Vendôme