Film: Flamenco, Flamenco

Sinds de jaren 1980 probeert Saura de magie van vooral de flamencocultuur in zijn thuisland op een interessante manier naar het witte doek te vertalen, met films als Bodas de sangre (1981), Carmen (1983), El amor brujo (1986), en Flamenco (1995). Daar is nu nog Flamenco, flamenco bij gekomen.

Voor de cinematografie doet Saura opnieuw een beroep op Vittorio Storaro (Apocalypse now en The last emperor), met wie hij ook Flamenco maakte. Saura ensceneert een opeenvolging van cante in mooie decors. In Flamenco deed een oud treinstation in Sevilla dienst, nu zorgen reusachtige replica's van schilderijen voor de sfeerzetting. De spanningsboog blijft gespannen door een afwisseling van trage en snelle liederen, wisselende combinaties van dans, zang en gitaar, en een minimale dramaturgie die de levenslijn van de mens van geboorte tot dood volgt. Die cyclus is terug te vinden in de keuze van de cante en de belichting van de decors.

Of die mooie plaatjes de originele beleving dichterbij brengen of juist niet, moet u zelf maar beoordelen. Over de kwaliteit van de artistieke prestaties kan dan weer geen twijfel bestaan. Ook in de keuze van de cast zit overigens de evolutie van het leven. Naast gevestigde waarden als Paco de Lucía, Manolo Sanlúcar, José Mercé en Montse Cortés treden ook jongere sterren aan als Sara Baras, José Miguel Carmona en Estrella Morente.

zaal: Flagey